Αν η ατίθαση γοητεία των μαλλιάδων Αργεντινών ή το μποέμ look του Μπερντ Σούστερ έγιναν στα 80’s λόγος για να αρχίσουν για πρώτη φορά οι γυναίκες να παρακολουθούν ποδόσφαιρο, το γκελ που έκανε στις κυρίες όλων των ηλικιών το στυλ των Ιταλών στα 90’s έφερε τη μεγαλύτερη έκρηξη δημοφιλίας του Μουντιάλ στον γυναικείο πληθυσμό. Οι όμορφοι άντρες της Squadra Azzurra ήταν πολλοί όμως κανένας δεν συνδύασε ποτέ την εμφάνιση, το ταλέντο, την προσωπικότητα και την αίσθηση του απόλυτα cool τύπου καλύτερα από τον Πάολο Μαλντίνι.

Το πιο εντυπωσιακό ήταν πως ο επί 8 χρόνια αρχηγός της Εθνικής Ιταλίας δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει κάτι για να προκαλέσει αυτό το θαυμασμό. Δεν άλλαζε κούρεμα κάθε λίγους μήνες όπως ο Μπέκαμ, δεν ντυνόταν εκκεντρικά, ούτε χρειαζόταν να βγάζει τη φανέλα για να επιδεικνύει κοιλιακούς και μούσκουλα όπως ο Ρονάλντο. Πολύ πριν από την εποχή των social media, είχε φυσική γοητεία και αυτό το low profile τον έκανε αγαπητό σε όλους τους φιλάθλους, ανεξάρτητα από την ομάδα που υποστήριζαν.

Οσο cool ήταν στο ντύσιμο και στους τρόπους του, ήταν και μέσα στο γήπεδο. «Αν αναγκαζόμουν να κάνω τάκλιν ήξερα ήδη πως έχω κάνει λάθος» είχε πει περιγράφοντας συνοπτικά τον εγκεφαλικό τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού. Επαιξε περισσότερα από 1000 επίσημα παιχνίδια στην καριέρα του και αποβλήθηκε μόνο μία φορά, επίτευγμα αδιανόητο για αμυντικό. Με την Ιταλία έφτασε ως τον ημιτελικό το 1990 και έχασε το Κύπελλο στα πέναλτι από τη Βραζιλία το 1994, όμως ήταν πέρα από κάθε αμφιβολία ο κορυφαίος αμυντικός της γενιάς του.

του Άγγελου Τόμπρου