του sir Taki Theodoracopulos

Ελλάδα – 200 χρόνια πριν τον προηγούμενο Μάρτη, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν εναντίον των μισητών Τούρκων, που είχαν καταλάβει το μεγαλύτερος μέρος της ηπειρωτικής χώρας για 400 χρόνια και με τη βοήθεια της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας έστειλαν τους άπιστους πίσω από ΄κει που προέρχονταν. Ο πόλεμος έληξε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830, το οποίο αναγνώρισε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους-έθνους με το όνομα Ελλάδα. Η Ελλάδα ήταν το πρώτο ανεξάρτητο έθνος στα Βαλκάνια και το πρώτο που “έφυγε” από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Φιλική Εταιρεία, που ιδρύθηκε το 1814 έξω από την Ελλάδα και περιλάμβανε μέλη της οικογένειάς μου, είχε προετοιμάσει το έδαφος για την επανάσταση. Ο “σπόρος” της επανάστασης ήταν η Αμερικανική Επανάσταση, ακολουθούμενη από τη Γαλλική. Η Ελλάδα επέλεξε να δεσμευτεί-συνεργαστεί με ελεύθερα κράτη, ειδικότερα με τη Βρετανία, παρόλο που η Γερμανία έγινε η χώρα όπου οι ελληνικές ελίτ πήγαν να σπουδάσουν.

Διακόσια χρόνια αργότερα, οι Αμερικανοί πρόγονοι της ελευθερίας παρουσιάζονται από τις ελίτ ως εγκληματίες, τα αγάλματά τους γκρεμίζονται, τα ονόματά τους σπιλώνονται και οι θυσίες τους γελοιοποιούνται. Οι Βρετανοί δεν υστερούν πολύ στην διάπραξη ιστορικής αυτοκτονίας, με τις καταγγελίες σοβιετικού-τύπου να αποτελούν τη βάση της αφύπνισης. Ξεχνώντας για μια στιγμή τη διασπορά ψευδών ειδήσεων από “αφυπνισμένα” φρικιά, είναι η ηθική τους βεβαιότητα και η απουσία κάποιας αμφιβολίας για τον εαυτό τους που είναι τόσο εξοργιστικά. Έχετε υπόψιν σας ότι εδώ στην Πάτμο, μεταξύ του σιναφιού μου, αυτά τα φρικιά και οι θεωρίες τους είναι πλέον μια κακή ανάμνηση, σαν μια σοβαρή υπόθεση δηλητηριώδους κισσού από πολύ παλιά. Παρόλο που δεν έχω διενεργήσει ακριβώς μια δημοσκόπηση, δεν πιστεύω ότι υπάρχει ούτε ένας Πάτμιος, ντόπιος ή επισκέπτης, που να πιστεύει ότι η σύγχρονη αντίληψη της ελευθερίας σημαίνει ότι ναρκομανείς άνδρες θα πρέπει να διαβάζουν στα παιδιά τους όσον αφορά τις χαρές του να΄σαι τρανς.

Δεν πειράζει. Ο σπουδαίος Richard Wagner επέμεινε ότι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι μόνο όταν ένας άνδρας κυβερνά και όχι όταν το κάνουν πολλοί. Οι Αρχαίοι Έλληνες το κατάλαβαν αυτό πολύ καλά, όπως και οι Βρετανοί αλλά και οι Αμερικανοί αργότερα. Ο Στάλιν και ο Χίτλερ έβαλαν μια ταφόπλακα σε αυτό, αλλά η ουσία της εξουσίας και της ελευθερίας είναι ακόμη η ίδια. Οι όχλοι που τρομοκρατούν και γκρεμίζουν αγάλματα εμφανίζονται ως κυβερνήτες στο όνομα του λαού, αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν τα ενοχλητικά έντομα στον αέρα. Ποιος θα το φανταζόταν ότι όταν το τείχος του Βερολίνου και το Σιδηρούν Παραπέτασμα κατέρρευσαν, τριάντα χρόνια αργότερα ο αμερικανικός εθνικός ύμνος θα ήταν ανάθεμα για πολλούς γηγενείς και θα γιουχαριζόταν από πλήθη σε ποδοσφαιρικά γήπεδα; Εδώ στην Ελλάδα για να γιουχάρει κάποιος τη σημαία θα πρέπει να είναι πολύ χαζός. Είμαστε στο 90% λευκοί και χριστιανοί, και έχουμε πολεμήσει για την ανεξαρτησία και την ελευθερία μας ενάντια σε όλες τις πιθανότητες. Τρωγόμαστε μεταξύ μας αλλά το έθνος και τα σύμβολα είναι ιερά. Ο θείος μου, Νικήτας Βαρβιτσιώτης, ήταν ένας ψηλός και σπουδαίος Σπαρτιάτης βουλευτής με ποσοστά εκλογής τύπου Στάλιν κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας. Ήταν γνωστός για την ενεργή στάση του στο Κοινοβούλιο και ήταν μια έντονη φωνή που κατηγορούσε τους αριστερούς ως Βούλγαρους, με άλλα λόγια προδότες της πατρίδας τους. Η κόρη του και πρώτη μου ξαδέρφη Φιφή, είναι μια γνήσια Σπαρτιάτισσα, και από πατέρα και από μητέρα, και είναι η αγαπημένη μου. Αγαπούσα τον Νικήτα επειδή ήταν ένας Σπαρτιάτης από τα παλιά – πολύ γενναίος, πατριώτης, υπεύθυνος και το σημαντικότερο απ’ όλα… αξιοσέβαστος.

Μια βόλτα στην παραλία προσφέρει σε κάποιον αρκετό χρόνο να σκεφτεί και κολυμπώντας στα πιο καθαρά νερά δίνει μια νέα προοπτική στα πράγματα. Για παράδειγμα, κάποτε συνήθιζε να είναι η Αμερική η απάντηση αλλά τώρα είναι το πρόβλημα. Οι παλιοί της ήρωες αντιμετωπίζονται τώρα ως εχθροί, οι δημόσιοι διανοoύμενοι είναι πλέον κατώτεροι από τους fashion influencers και οι κουφιοκέφαλοι μακρηγορούν χωρίς νόημα για τις αντωνυμίες μέρα και νύχτα στην τηλεόραση. Είμαι σίγουρα χαρούμενος που βρίσκομαι πολύ μακριά απ’ όλο αυτόν τον χαμό. Συζητώντας εδώ με τους ντόπιους και τους επισκέπτες, οι συζητήσεις μπορεί να μην είναι τόσο πνευματώδεις όπως μια συζήτηση στο Oxford Union, αλλά αυτό που προκύπτει είναι ότι η ποικιλία όσον αφορά την πίστη και τη φυλή οδηγεί σε ασυμβίβαστες και αντικρουόμενες απόψεις. Στην πραγματικότητα, το να ‘σαι “αφυπνισμένος” σημαίνει ότι είσαι εμμονικός με τη φυλή, το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό – ίσως και με την κλιματική αλλαγή. Εδώ στην Ελλάδα εάν κάποιος έθιγε κάποιο απ’ αυτά τα ζητήματα, θα βρισκόταν στην ίδια κατάσταση που βρέθηκε ο απεσταλμένος του Ξέρξη που ζήτησε από τους 300 Σπαρτιάτες να καταθέσουν τα όπλα τους.

Οπότε σας ρωτάω, δεν είναι καλύτερο να ζεις γύρω από το δικό σου σινάφι, όπως κάνω τώρα εδώ στην Πάτμο; Ένα βράδυ διοργάνωσα ένα πάρτι που παρευρέθηκαν νέοι άνθρωποι και έπειτα πήγα στην πλατεία, όπου βρέθηκα στο επίκεντρο μέχρι τις 4 το πρωί. Νομίζω κατέβασα έξι τριπλές βότκες, ενώ στο δείπνο είχα μείνει μόνο στο κρασί. Την επόμενη ημέρα, που ήμουν σαν νεκρός, όλη η οικογένεια σαλπάραμε με το σκάφος ενός φίλου. Κατευθυνθήκαμε βόρεια και προς τα βορειανατολικά, μέχρι που φτάσαμε σε έναν κόλπο που κατοικούνταν τελευταία από κάποιους Ιταλούς στρατιώτες που είχαν πηδήξει από το πλοίο κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το καλό με τα ακατοίκητα νησιά, εντελώς ερημικά και καθαρά, είναι ότι δεν υπάρχουν όλες αυτές οι εκνευριστικές προειδοποιήσεις για το κολύμπι, το γδύσιμο, το κατούρημα, το φίλημα και οτιδήποτε άλλο. Σκέφτηκα τα κορόιδα στον αυτοκινητόδρομο του Long Island να “ψήνονται” στα αυτοκίνητά τους όσο έχουν κολλήσει και κατευθύνονται αργά με σκοπό να φτάσουν στον γκρίζο Ατλαντικό. Έπειτα, όταν βρεθείς εκεί, θα πρέπει να προσέχεις όσο νεαροί της Wall Street οδηγούν τα dune buggies τους τριγύρω και μερικές φορές ενάντια στην ανθρωπότητα. Οι ναυαγοσώστες σφυρίζουν και προειδοποιούν τους ανθρώπους ασταμάτητα να μην κολυμπούν πολύ μακριά. Η αστυνομία της ακτής ελέγχει τις πινακίδες και τις άδειες των ντόπιων για στάθμευση. Τα αυτοκίνητα ρυμουλκούνται από τις 8 το πρωί έως το βράδυ. Κολυμπώντας γύρω από το όμορφο σκάφος του φίλου μου, κοίταξα τριγύρω και σχεδόν λυπήθηκα τα κορόιδα πίσω στα Hamptons.