του Χρήστου Ζαμπούνη

Το «χάψαμε» όλοι ή σχεδόν όλοι. Το «κατάπιαμε αμάσητο», για να χρησιμοποιήσω μία αγοραία έκφραση, και το αναπαράγαμε με υμνητικά σχόλια για τους Ουκρανούς υπερασπιστές του «Serpent Island» που ηρνήθησαν να παραδοθούν στους Ρώσους, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους. Ο ίδιος ο πρόεδρος Ζελένσκυ εξύμνησε τον ηρωϊσμό τους, αλλά, όπως διαβάζω στους χθεσινούς «New York Times», οι ανωτέρω Ουκρανοί είναι ζωντανοί. Ο πόλεμος των βίντεο ανάμεσα στους εμπλεκομένους φαίνεται ότι είναι εξ’ ίσου σημαντικός με τις εχθροπραξίες στο πεδίο. Ο λόγος; Η επιρροή στην κοινή γνώμη, που στις Δυτικές κοινωνίες έχει σημαίνοντα ρόλο στην πολιτική ατζέντα.

Σε αντίθεση με τους προηγουμένους πολέμους, π.χ. του Ιράκ, η ενημέρωσις, πλέον, δεν γίνεται αποκλειστικώς από την τηλοψία ή τον Τύπο, αλλά από τα social media. Eκεί, ο καθείς δύναται να ανεβάζει οτιδήποτε χωρίς έλεγχο και λογοκρισία, όπως ισχύει με τα παραδοσιακά Μέσα Ενημερώσεως. Το γεγονός ασφαλώς εκμεταλλεύονται οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί των εμπολέμων, που «κόβουν και ράβουν» εικόνες προς ίδιον όφελος. Το γενναίο κοριτσάκι που υψώνει το ανάστημά του στον Ρώσο στρατιώτη δεν είναι άλλο από την Ahed Tamimi, μία Παλαιστίνια της Δυτικής Όχθης που κινηματογραφήθηκε, το 2012, να πράττει κάτι το αντίστοιχο.

Η έλλειψις ελευθερίας εκφράσεως στην Ρωσία, δεν δικαιολογεί την πονηρή χειραγώγηση από τη πολιτισμένη και υπέρμαχο της ελευθερίας, όπως θέλει να αποκαλείται, Δύση. Εάν κανείς υιοθετήσει τους υπολογισμούς της Sophie Pinkham, μίας Αμερικανίδας ειδικού στην γεωπολιτική της περιοχής, το 75 % των ειδήσεων που μεταδίδονται από την Ουκρανία, είτε δεν είναι επιβεβαιωμένες είτε είναι ψεύτικες.