του sir Taki Theodoracopulos

Ήδη στο ανόητο κουτί σας, μέσω του Netflix, υπάρχει μια μίνι σειρά για έναν άνδρα που χρησιμοποίησε μόνο το μεσαίο του όνομα , αλλά «κάηκε» πολύ νωρίς εξαιτίας της υπερβολικής εγωπάθειάς του και της κοκαΐνης. Το όνομά του ήταν Halston και η φήμη του βασίστηκε στο γεγονός ό,τι σχεδίασε το καπέλο που η Jackie Kennedy Onassis φόρεσε στην ορκωμοσία του άνδρα της, JFK. Ναι, η φήμη είναι κάτι δύσκολο, ειδικά στην Αμερική όπου ανακαλύφθηκε η έννοια της αυτό-δημιουργίας και η αλαζονεία και η κομψότητα περνιούνται για κάτι σοβαρό. Τον ήξερα τον Halston, ήταν φίλος της τότε νύφης μου, αλλά δεν είχαμε κανένα κοινό μεταξύ μας. Στην πραγματικότητα, θεωρούσε ότι δεν ήμουν αρκετά σημαντικός για να τον χαιρετήσω μέσα σε ένα κλαμπ, και δεν τον μπέρδεψα ποτέ με έναν ήρωα του Hemingway. Δεν πειράζει.

Κάποιοι wannabe που γύρισαν ένα ντοκιμαντέρ στο Studio 54, συνέκριναν τον Halston με τον Cole Porter επειδή ήταν και οι δύο από την πολιτεία της Ιντιάνα. Είναι σαν να συγκρίνεις έναν οργανοπαίχτη του δρόμου με τον Mozart επειδή και οι δύο είναι Αυστριακοί. Ο Halston δημιούργησε μια upper-class εικόνα και μια αποστασιοποιημένη περσόνα με υπεροψία, την οποία αντέγραψε η Anna Wintour. Τόσο ο σχεδιαστής όσο και η διευθύντρια της Vogue, λανθασμένα υπέθεσαν ότι με το να σηκώσεις τη μύτη σου γίνεσαι αριστοκράτης. Ο Scot Ewan McGregor υποδύεται τον σχεδιαστή, μια ατυχής επιλογή καθώς ο Scot μοιάζει με έναν «σκληρό» από την Γλασκώβη ενώ ο Halston στην πραγματικότητα ήταν παθητικός, επιμήκης, θηλυπρεπής και υπεροπτικός. Ο σχεδιαστής που λάτρευε τα ξέφρενα πάρτι πέθανε από AIDS το 1990, στην ηλικία των 57, αλλά η πτώση του ξεκίνησε πολύ νωρίτερα όταν έμπλεξε με την αρσενική πόρνη Victor Hugo Rojas ( η γαλλική κυβέρνηση θα έπρεπε να ασκήσει μηνύσεις όταν ένας τόσο ποταπός υιοθετεί αυτό το σπουδαίο όνομα), περνώντας τα βράδια του στον εξώστη του Studio 54, όπου κυριαρχούσε κάθε νύχτα το ελεύθερο και ανώνυμο σεξ.

Αλλά αυτό που θέλω να σας πω δεν έχει καμιά σχέση με την διαφθορά που εκπροσωπούσαν οι Halston, Warhol, Bianca Jagger και το Studio 54. Έχει να κάνει με αυτό που συνέβη μεταξύ των Halston, του ξαδέλφου της Βασίλισσας Ελισάβετ και της Πριγκίπισσας Μαργαρίτας, κάποια μέρη της ιστορίας παρουσιάστηκαν στις 12 Ιουλίου 1980 στον Spectator. O John Bowes-Lyon, «Bosie» για εμάς που τον γνωρίζαμε για προφανείς λόγους και μονίμως άφραγκος, είχε «προσληφθεί» από τον Halston για να διοργανώσει ένα πάρτι για τον ίδιο και να καλέσει την αφρόκρεμα της κοινωνίας του Λονδίνου για να τους γνωρίσει. Η Πριγκίπισσα Μαργαρίτα ήταν το πρόσωπο της βραδιάς. Η έκρηξη συνέβη στο Savoy. Ανάμεσα στους πρώτους που κατέφθασαν ήταν ο Rupert Galliers-Pratt, μη χάνοντας ευκαιρία να δοκιμάσει τα δωρεάν καναπεδάκια και το ποτά του Savoy. O Rupert, περπατώντας 5 μέτρα πιο μπροστά από τη γυναίκα του, προχωρούσε άφοβα στη μεγάλη αίθουσα χορού, όταν κατευθύνθηκε προς αυτόν μια ψηλή, αγέρωχη φιγούρα με απλωμένο το δεξί του χέρι. Δίπλα απ’ αυτή τη φιγούρα στεκόταν ο Bosie. «Είμαι ο Halston!» είπε ο άνδρας με το υψωμένο φρύδι. «Ευχαριστώ Halston…» απάντησε ο Rupert, τυλίγοντας το παλτό της γυναίκας του γύρω από το απλωμένο χέρι του σχεδιαστή. Όταν ο Bosie αργότερα του έκανε παράπονα για το «ατύχημα» με το παλτό, ο Rupert απάντησε ότι μόνο όσοι ανήκουν στο υπηρετικό προσωπικό έχουν ένα όνομα και ό,τι πραγματικά λυπόνταν.

Τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν όταν οι λαμπεροί προσκεκλημένοι κάθισαν στις θέσεις τους. Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι σχεδόν όλοι νεκροί, οπότε μπορώ επιτέλους να πω τι πραγματικά συνέβη, αυτό το οποίο στη συνέχεια έγινε γνωστό ως «Μυστικός Δείπνος». Ο Halston καθόταν δίπλα στην Πριγκίπισσα Μαργαρίτα και απέναντι της στο τραπέζι καθόταν ο πολύ στενός του -και δικός μου επίσης- φίλος, Steve Rubell, ιδιοκτήτης του Studio 54. Μετά από μια ευγενική συζήτηση, ο Stevie έκανε νόημα στον Halston να του περάσει την κοκαΐνη. «Ποτέ, ούτε μια στο εκατομμύριο!» απάντησε ο Halston, θέλοντας να εντυπωσιάσει την Μαργαρίτα και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο Steve βρισκόταν υπό την επήρεια του ναρκωτικού. Ο Steve επέμενε, ο Halston αντιστεκόταν, μέχρι ότου ο πρώτος αποφάσισε να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Έριξε την πετσέτα του στο πάτωμα, προσποιήθηκε για να την πιάσει, μπήκε κάτω από το τραπέζι και κινούμενος στα τέσσερα πλησίασε τον Halston, άρπαξε το πόδι του και δαγκώνοντάς το με όση περισσότερη δύναμη μπορούσε. Ο Halston ούρλιαξε και τινάχτηκε απότομα ρίχνοντας το κρασί του πάνω στην Πριγκίπισσα. «Κοιτάξτε τώρα τι κάνατε! Και είναι το καλύτερό μου φόρεμα!» φώναξε η Μαργαρίτα. «Θα έχετε μια αυθεντική δημιουργία μου αύριο, μεγαλειοτάτη» τραύλισε ο Halston. «Θα στο κρατάω αυτό!» αναφώνησε η πρόσφατα «αναβαθμισμένη» Μαργαρίτα.

Και εδώ είναι που ξεκινά η πλάκα. Ο Halston επέλεξε αμέσως ένα φόρεμα από τις νέες του δημιουργίες, νοίκιασε μια μεγάλη λιμουζίνα ,πήρε μια ομάδα ακολούθων του μαζί, αυτοί είναι τώρα ηλικιωμένοι ακτιβιστές, ό,τι και να σημαίνει αυτό, και έφτασαν στο παλάτι του Kensington μες’ στη τρελή χαρά. Τότε ήταν που ο σχεδιαστής ενημερώθηκε ό,τι η Πριγκίπισσα περιμένει μόνο ένα άτομο. Γρήγορα, έδωσε αρκετά χρήματα στο παραπάνω γκρουπ και είπε στον οδηγό να τους πάει για ψώνια και να επιστρέψει αργότερα γι’ αυτόν. Μέσα στο διαμέρισμα της Μαργαρίτας στο παλάτι του Kensington, o Halston συνάντησε έναν λακέ με λιβρέα και του παρέδωσε το φόρεμα. Τον ευχαρίστησε εκ μέρους της Πριγκίπισσας και του έδειξε την πόρτα. Το όλο συμβάν διήρκησε λιγότερο από δύο λεπτά. Αυτό όμως συνέβη πολύ καιρό πριν η δεύτερη πιο ενοχλητική συσκευή στον κόσμο ανακαλυφθεί. Χωρίς τηλέφωνο, ο καημένος Halston έπρεπε να βρει το δρόμο του ανάμεσα στους κοινούς θνητούς, στρέφοντας το βλέμμα του για την Πριγκίπισσα Νταιάνα και άλλες προβληματικές φιγούρες. Ήταν μια εβδομάδα στα χαμένα και δεν νομίζω ότι επέστρεψε ξανά πίσω στο όμορφο, παλιό Λονδίνο.

Η γυναίκα μου, στο διάρκεια του locked down στο Λονδίνο, είδε την αρχή της σειράς και δεν της άρεσε. Δεν με εξέπληξε. Τον Halston θα έπρεπε να τον λυπούμαστε, ένας ταλαντούχος σχεδιαστής του οποίου η επιτυχία τον χτύπησε κατακέφαλα με περισσότερο από έναν τρόπους.