της Κέλλυς Σταυροπούλου

Χειμώνας 1956. Ο νεαρός Charles Robert Redford Jr φεύγει από το Κολοράντο και ταξιδεύει στη Γαλλική Ριβιέρα. Είναι 18 χρονών και φιλοδοξεί να γίνει διάσημος ζωγράφος. Πρώτος σταθμός του είναι οι Κάννες. Κοιμάται στην εξέδρα της παραλίας μπροστά από το ξενοδοχείο Carlton. Δεν έχει στην τσέπη του ούτε ένα νόμισμα, οπότε οι επιλογές είναι περιορισμένες. Από την αναπαυτική του θέση στην προβλήτα αναρωτιέται πώς να είναι η ζωή μέσα στο ξενοδοχείο. Ακούει τη μουσική, βλέπει από μακριά τα tuxedo και τα μεταξωτά φορέματα, αφουγκράζεται μια αύρα πολυτέλειας- άγνωστης για εκείνον. Δεν έχει περάσει ένας μήνας απ’ όταν άφησε το πανεπιστήμιο. Παράλληλα με τις σπουδές του δούλευε στο εστιατόριο Sink του Κολοράντο. Το μόνο που του έχει μείνει από τη σύντομη φοιτητική του ζωή είναι η εικόνα ενός αγαπημένου του πίνακα να κρέμεται στον τοίχο του εστιατορίου. Πολύ γρήγορα πρόλαβε να εθιστεί στο αλκοόλ γεγονός που έκανε αδύνατο το να συνεχίσει στο πανεπιστήμιο. Έτσι κι’ αλλιώς βέβαια δεν τον ενδιέφερε πολύ αυτή η προοπτική. Εκείνος ζωγράφος ήθελε να γίνει.

Σήμερα όταν στη σουίτα του στο ίδιο Carlton Hotel των Καννών, ρωτάται κατ’ εξακολούθηση από τους δημοσιογράφους, εν είδει χιούμορ, πώς είναι τελικά η ζωή μέσα στο ξενοδοχείο, απαντάει αυτάρεσκα και απενεχοποιημένα «παιδιά είναι υπέροχη!». Μεταξύ των δύο στιγμιότυπων -προβλήτας και Carlton-, έχει μεσολαβήσει μια 40ετια περίπου μέσα στην οποία, όχι δεν κατάφερε να γίνει ζωγράφος, αλλά μάλλον τα πήγε καλά στην υποκριτική. 80 ταινίες, 37 βραβεύσεις, 48 υποψηφιότητες και 1 Όσκαρ αποδεικνύουν αυτό που όλοι ξέρουμε: ότι ο Robert Redford είναι ένας τεράστιος ηθοποιός που έχει αφήσει το δικό του στίγμα στον κινηματογράφο.

Το Vanity Fair έχει γράψει αναφερόμενο στον ίδιο άνθρωπο ότι είναι δύσκολο να τον κατηγοριοποιήσεις. Ότι δεν είναι σαν τους υπόλοιπους σταρ. Κι’ αυτό, όπως αναφέρει, οφείλεται στο ότι οι σταρ του σινεμά χωρίζονται συνήθως σε δύο κατηγορίες: στους υπερβολικά ταλαντούχους και στους υπερβολικά γοητευτικούς. Πράγματι, ποιο από τα δύο χαρακτηριστικά δεν ταιριάζει στον Robert Redford; Το physique του όμορφου ξανθού με τα μπλε μάτια, το οποίο συνοδεύεται από την χάρη στην κίνηση, την γοητεία στο βλέμμα και την σαγήνη στο κινηματογραφικό παίξιμο, ουδέποτε τον εμπόδισε από το να δουλεύει σκληρά, να διεκδικεί και τελικά να αφήσει πίσω του σπουδαίο έργο ως ηθοποιός, ως σκηνοθέτης, ως ακτιβιστής, ως ιδρυτής του σημαντικότερου Φεστιβάλ κινηματογράφου.

Sundance Festival

Το 1969 έκανε το breakthrough του ως Sundance Kid στην κλασσική πλέον ταινία Butch Cassidy and the Sundance Kid. Τότε ο επικεφαλής της Fox, Richard Zanuck, του ζήτησε να ξυρίσει το μουστάκι του. Εκείνος ήταν ανένδοτος. «Έχω το στυλ μου, δεν θα μου το πάρετε», είχε απαντήσει. Σε κάθε περίπτωση, με μουστάκι ή χωρίς, η ταινία θα έκανε μεγάλη επιτυχία. Ο Redford επέστρεψε συμβολικά σ’ αυτήν, όταν, το 1978, εγκαινίασε για πρώτη φορά ένα Φεστιβάλ με σκοπό να προάγει την Αμερικανική φιλμογραφία και να προωθεί τις ανεξάρτητες ταινίες και το ονόμασε Sundance Festival. Σήμερα, με 50.000 συμμετέχοντες, θεωρείται το μεγαλύτερο και σημαντικότερο Φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου στην Αμερική. Όσο για τον ίδιο έχει κάθε λόγο να χαμογελάει. Όχι τόσο γιατί τελικά κατάφερε να γίνει διάσημος και να μένει συχνά πυκνά στο Carlton Hotel, αλλά γιατί στα 82 του δεν δρέπει δάφνες μέσα από βραβεύσεις και τιμητικές διακρίσεις, δεν κάθεται στον αναπαυτικό καναπέ του να αναπολεί τις ένδοξες μέρες του Inside Daisy Clover, του The Sting, του All the President’s Men, του Out of Africa. Αντ’ αυτού υποστηρίζει έμπρακτα την τέχνη του μέχρι τέλους μέσα από έναν θεσμό που αναδεικνύει το σινεμά, όχι του Χόλυγουντ αυτή τη φορά.

Τελευταία σκηνή

H ταινία Our Souls at Night, που έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο στο Netflix, ήταν και η τελευταία του, όπως δήλωσε αμέσως μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της. «Δεν νομίζω ότι είμαι πια για το σταμάτα-ξεκίνα που απαιτούν τα γυρίσματα μιας ταινίας» είπε συγκεκριμένα. Πάντως η συμπρωταγωνίστρια του, Jane Fonda, δείχνει να το απόλαυσε ιδιαίτερα. «Ο Bob φιλάει πάντα υπέροχα. Ήταν απόλαυση να παίζω σε ερωτική σκηνή μαζί του στα 80 του, όπως ακριβώς ήταν και στα 20 του. Ευχόμουν μάλιστα να διαρκούσε παραπάνω. Μόνο οι γυναίκες μπορούν να με καταλάβουν σ’ αυτό», είπε κατά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, όπου παρουσιάστηκε η ταινία. Ήταν η τέταρτη ταινία που είδαμε τον Redford με την Fonda μαζί (The Chase, Barefoot in the Park και The Electric Horseman ήταν οι άλλες τρεις από το 1966 μέχρι το 1979). Ο τύπος μάλιστα έγραψε ότι αν κάποιος μπορεί να κάνει τον Robert Redford να αναιρέσει την απόφαση του να αποσυρθεί, τότε αυτή είναι η αιώνια κινηματογραφική του παρτενέρ, που στα 79 της παραμένει λαμπερή και… αχόρταγη.

Photos by Getty Images/Ideal Image