To 1973, o Ingmar Bergman (1918-2007) αποφασίζει να παρουσιάσει στο σουηδικό τηλεοπτικό κοινό μια μίνι σειρά 6 επεισοδίων, το «Scenes from a Marriage». Ο βραβευμένος δημιουργός ανέλαβε να θίξει ένα ζήτημα που μέχρι τότε θεωρούνταν ταμπού, αυτό της μονογαμίας αλλά και όλων των προβλημάτων -μικρών και μεγάλων- που μπορούν να προκύψουν σε έναν γάμο. Κι όλα αυτά μέσα από σκηνές οικίες, με τις οποίες όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας μπορεί να έχουμε ταυτιστεί. Η αποδοχή από το κοινό ήταν τόσο μεγάλη που κάποιοι του χρέωσαν ότι έπαιξε ρόλο στην αύξηση των ποσοστών των διαζυγίων εκείνης της εποχής. Είτε αυτό είναι αλήθεια είτε μοιάζει ότι θα μπορούσε να είναι, το μόνο σίγουρο είναι ότι αναγνωρίστηκε η οξύτητα και η διορατική και ρεαλιστική του ματιά στις σχέσεις αλλά και το θάρρος του για να το αναδείξει. Έκτοτε, πολλές ταινίες και τηλεοπτικά δράματα ανάλαβαν να εξετάσουν το ίδιο θέμα.

Λίγο πριν φύγει το 2021, και κάτω από τη σκιά της πανδημίας που ζόρισε και ζορίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και κατ’ επέκταση τους γάμους, που προκαλεί ανασφάλεια και «έκλεισε» μέσα σε τέσσερις τοίχους αρκετά ζευγάρια, ο σκηνοθέτης Hagai Levi και το HBO αποφάσισαν να κάνουν μια μεταφορά του πρωτότυπου έργου στο σήμερα. Και το συνολικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Και σίγουρα οι ερμηνείες. Το ζευγάρι που χωρίζει είναι η Mira, η οποία έχει μια υψηλά αμειβόμενη δουλειά στον τεχνολογικό κόσμο, ταξιδεύοντας παντού και συνεχώς σε όλο τον κόσμο γι’ αυτήν, και ο Jonathan, ένας ακαδημαϊκός και πρώην Ορθόδοξος Εβραίος, που κουβαλά μαζί του την ψυχολογική κληρονομιά της αυστηρής του ανατροφής. Τους υποδύονται οι αστέρες του Χόλιγουντ και οι μακροχρόνιοι φίλοι Jessica Chastain και Oscar Isaac, οι οποίοι μας δίνουν ένα ρεσιτάλ ερμηνείας παρά το απίστευτα πυκνό σενάριο και τους μακροσκελείς διαλόγους. Σε αρκετές περιπτώσεις ταυτίζεσαι με την απογοήτευσή τους, την αμηχανία τους, τον πόνο τους και τις πολυεπίπεδες ζήλιες τους.

Αυτό όμως που καταφέρνει αυτή η μεταφορά, είναι να ασχοληθεί με ευαισθησία και λεπτότητα με όλες αυτές τις σκέψεις που περνούν από ένα ζευγάρι κατά τη διάρκεια του γάμου. Η φθορά είναι αναπόφευκτη; Το πάθος είναι ζωτικής σημασίας ή μπορεί να αντικατασταθεί από κάτι βαθύτερο και πιο βιώσιμο στο χρόνο; Ποια είναι τελικά αυτά τα όρια που πρέπει να τεθούν στην επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας; Επειδή όμως αντιστρέφει το πρωτότυπο σενάριο του Bergman, στο οποίο ο σύζυγος ζητά να χωρίσουν, θέτει και κάποιες ερωτήσεις όσον αφορά τις προσδοκίες μιας σχέσης και από τα δύο φύλα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο κρίνουμε τις γυναίκες που φεύγουν.

Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά που παρουσιάζονται σε 5 ώρες δεν αποτελούν κάτι καινούργιο. Έχουν ειπωθεί αρκετές φορές τις τελευταίες δεκαετίες κι όλα αυτά χάρη στον Bergman. Σπάνια όμως απεικονίζονται με τέτοιο ύφος, ρεαλισμό και αξιοπιστία.