του Χρήστου Ζαμπούνη

Το όνομά της είναι Marianna Spring και φέρει τον τίτλο disinformation correspondent και social media reporter του BBC. Την άκουγα τις προάλλες, ως εξπέρ στα Μέσα Κοινωνικής Δικτυώσεως (Μ.Κ.Δ.) να εκφράζει την ενόχλησή της για την αδυναμία των κολοσσών της τεχνολογίας να αποτρέπουν την διάδοση κακόβουλων σχολίων. Τι είχε συμβεί;

Μετά την λήξη του τελικού ποδοσφαίρου του EURO 2020 μεταξύ των εθνικών ομάδων της Ιταλίας και της Αγγλίας, τρεις έγχρωμοι παίκτες της Αγγλίας εδέχθησαν καταιγισμό ρατσιστικών σχολίων. Το «έγκλημά» τους ήταν ότι έχασαν τρία πέναλτυ, με αποτέλεσμα την κατάκτηση του Κυπέλλου από την Ιταλία.

Σύσσωμοι οι πολιτικοί και αθλητικοί παράγοντες του Ηνωμένου Βασιλείου, με πρώτους τον πρωθυπουργό Boris Johnson και τον πρόεδρο της F.A. (Football Association) πρίγκηπα Ουΐλλιαμ, έσπευσαν να καταδικάσουν το συμβάν. Όμως, το πρόβλημα παραμένει, αφού δεν έχει εξευρεθεί ένας ασφαλής τρόπος για την προστασία όσων αποτελούν, για οποιονδήποτε λόγο, στόχο των haters.

Είναι αλήθεια ότι έχουν καταβληθεί προσπάθειες π.χ. για το φιλτράρισμα των ύβρεων στο Facebook, όπου ο χρήστης μπορεί να ορίσει τις λέξεις που δεν θέλει να εμφανίζονται στην σελίδα του. Παραλλήλως, αρκετά Μ.Κ.Δ., όπως το Twitter, έχουν προβλέψει το μπλοκάρισμα λογαριασμών που διαμοιράζουν περιεχόμενο μίσους, πέρα από την αφαίρεση κακόβουλων posts.

Εκείνο που δεν έχουν καταφέρει ακόμη είναι να ελέγχουν «πονηρές» αναρτήσεις, όπως την εμφάνιση ενός ουρακοτάγκου στο instagram του Bukayo Saka, του 19χρονου παίκτου της Εθνικής Αγγλίας, ο οποίος απώλεσε ένα από τα τρία πέναλτυ, και να παρακολουθούν όσους ανοίγουν και κλείνουν λογαριασμούς με την «ταχύτητα του φωτός».