του Χρήστου Ζαμπούνη

«Εκστρατεύσανε επίσης οι Αθηναίοι εναντίον της Μήλου με τριάντα δικά τους καράβια, έξι χιώτικα και δύο λεσβιακά, και με χίλιους διακόσιους οπλίτες, τριακόσιους τοξότες και είκοσι ιπποτοξότες Αθηναίους, και περίπου χίλιους πεντακόσιους οπλίτες συμμάχους νησιώτες. Οι Μήλιοι είναι άποικοι των Λακεδαιμονίων και δεν ήθελαν να γίνουν υπήκοοι των Αθηναίων όπως οι άλλοι νησιώτες. Στην αρχή κράτησαν ουδετερότητα κι’ έμεναν ήσυχοι. Έπειτα, όταν οι Αθηναίοι μεταχειρίζονταν βία εναντίον τους στρατοπεύδευσαν στη γη τους, έφτασαν σε ανοιχτό πόλεμο».

Θουκιδίδης, Ιστορία.

Η απόβασις που τόσο παραστατικώς περιγράφει ο Θουκυδίδης έλαβε χώρα το 416 π.Χ., όταν, ενώ ακόμη ίσχυε η Νικίειος Ειρήνη, οι Αθηναίοι επιχείρησαν να εκβιάσουν τους Μηλίους, ώστε να ενταχθούν στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι διαπραγματεύσεις που προηγήθησαν της ολοκληρωτικής καταστροφής της Μήλου είναι ένα μνημείο επιβολής της ισχύoς επί του δικαίου, μία διαδικασία που συνεχίζεται απαράλλακτη τα τελευταία 2.500 χρόνια.