Του Χρήστου Ζαμπούνη

Ύστερα από την τρίμηνη απεργία των ηθοποιών και των σεναριογράφων, που παρέλυσε την ψυχαγωγική βιομηχανία του Χόλλυγουντ, οι αμερικανικές κινηματογραφικές αίθουσες ξαναγέμισαν με μία ταινία-συναυλία. Οι συνήθως όχι αδιάφοροι με την οικονομική διάσταση των πραγμάτων Αμερικανοί παρετήρησαν όλα τα ρεκόρ που έχει σπάσει μέχρι σήμερα η 34χρονη τραγουδίστρια της pop και της country. Πρώτα απ’ όλα είναι η ταχύτερα ανερχόμενη καλλιτέχνις όλων των εποχών, ξεπερνώντας σε εισοδήματα την Beyonce ή την Madonna. Δεύτερον, η τουρνέ της, «Taylor Swift: The Eras Tour», αναμένεται να σπάσει όλα τα plafonds εσόδων, με προσδοκώμενα έσοδα 1,4 δισ. δολλαρίων. Τρίτον, η ταινία από την συναυλία της στο «Sofi Stadium» του Los Angeles, στην εναρκτήριο προβολή της σε 3.855 αίθουσες των Η.Π.Α., ανήλθε στην κορυφή του είδους, με εισπράξεις 95 εκατ. δολλαρίων, ήτοι το 70% όλων των εισιτηρίων, όλων των προβολών. Ως πιστός ακροατής του Γ’ Προγράμματος και μονοθεματικός της Κλασσικής Μουσικής, οφείλω να ομολογήσω ότι είχα πλήρη άγνοια για την ερμηνεύτρια του «Kάρμα», όπως την χαρακτηρίζουν. Ξεφυλλίζοντας όμως, χθες τους «New York Times» δεν διέλαθε της προσοχής μου το ολοσέλιδο αφιέρωμα στην «Swift», με το 1/3 της σελίδος 14 να καταλαμβάνεται από μία φωτογραφία της να παίζει κιθάρα κοιτώντας προς το κοινό της. Είναι αυτό το κοινό, των 274 εκατ. ακολούθων στο Instagram, μεταξύ άλλων, που την εξετίναξε στον Όλυμπο της μουσικής βιομηχανίας. Ένα φαινόμενο του οποίου δύναται κανείς άνευ δυσκολίας να αντιληφθεί την εξήγησή του, εάν ακούσει τα τραγούδια της και δει τα videos στοYouTube.