της Μαριανίνας Πάτσα

Φωτογραφία της Δωροθέας Μερκούρη

Πήγαινε για ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά ξαφνικά τα παράτησε όλα και αποφάσισε να σπουδάσει θέατρο. Έχει παίξει σε μεγάλες, αλλά και σε εναλλακτικές σκηνές. Ήταν δύο φορές υποψήφιος για το βραβείο Χορν. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς ανθρώπους του χώρου, όπως με τον Στάθη Λιβαθινό, τον Γιάννη Κακλέα και τον Λευτέρη Βογιατζή. Ο Δημήτρης Μοθωναίος είναι ταλαντούχος και εργατικός. Είναι επίσης ο άνθρωπος με τον οποίο μόλις μιλάς σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να είστε φίλοι. Ευγενικός, με χιούμορ και μεταδοτική καλή διάθεση, που όμως παράλληλα διυλίζει τα πάντα με μια διεισδυτική ματιά.

Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στη σειρά της ΕΡΤ 1 «Η ζωή εν τάφω», που βασίζεται στο ομότιτλο αριστούργημα του Στρατή Μυριβήλη. Με αυτό ως αφορμή, μιλήσαμε για τα πάντα. Μελετηρό παιδί από την Κηφισιά. Ιδιωτικό σχολείο και μετά Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και ξαφνικά, τα παρατάς όλα και πας στο θέατρο. Τα χάλασες τα σχέδια των γονιών σου; Εδώ που τα λέμε, ναι. Η πορεία μου ήταν προδιαγεγραμμένη. Προοριζόμουν για ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά έκανα κρυφά το δικό μου.

Το «ξεφούρνισα» όταν χρειάστηκα χρήματα για τα δίδακτρα της σχολής. «Ξέρεις, μπαμπά, δεν πάω στη Νομική». Το πήρε καλά. Η μητέρα μου όχι, αλλά πλέον το χαίρεται. Δεν μετάνιωσα. Στάθηκα τυχερός. Ήμουν συμμαθητής με τη Λένα Παπαληγούρα. Όλοι οι συμφοιτητές μας δούλευαν ήδη. Μόνο εμάς τους δύο δεν είχαν πάρει, αλλά σήμερα είμαστε οι μόνοι που παίζουμε. Μας πήρε ο Λιβαθινός. Πρώτη μου δουλειά ήταν ο «Ηλίθιος» του Ντοστογιέφκσι. Ήταν μεγάλο μάθημα, διότι κάναμε πρόβες επί έναν ολόκληρο χρόνο. Διαβάσαμε τα άπαντα του Ντοστογιέφσκι. Εκεί είδα τι σημαίνει στ’ αλήθεια θέατρο. Και να σκεφτείς πως ασχολήθηκα με το επάγγελμα γιατί ήθελα να σταματήσω να διαβάζω! Αλλά με ειρωνεύεται ο Θεός! (γελάει). Ειδικά τώρα με την τηλεόραση, έχω φοβερή μελέτη καθημερινά. Βέβαια ανακάλυψα ότι τελικά μου αρέσει! Μάλιστα, κάποια στιγμή μπήκα στον πειρασμό να πάω να ξαναδώσω κανένα μάθημα στη Νομική, αλλά δεν γινόταν.

Ντρεπόμουν. Ήταν όλοι πιτσιρίκια. Όμως γενικά δεν αποκλείω τίποτα στη ζωή. Υπάρχουν σημεία ταύτισης με τους χαρακτήρες που ενσαρκώνεις; Καλούμαι να δώσω ζωή στον χαρακτήρα, οπότε πρέπει να συνδεθώ. Για να το κάνω αυτό, πρώτα διαβάζω τα άπαντα του ίδιου συγγραφέα (όπως μου έμαθε ο Λιβαθινός), ώστε να τον καταλάβω σφαιρικά. Ακούω επίσης μουσικές της εποχής και μετά κάνω τη σχετική μελέτη σε σχέση με το παρόν και το παρελθόν του χαρακτήρα. Πώς είναι να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα του σήμερα; Οι συνθήκες είναι δύσκολες. Εγώ είμαι τυχερός κι έχω πέσει πάλι στην εξαίρεση. Τέτοια συνθήκη, τόσο προστατευμένη, με τέτοιους συνεργάτες και στήριξη από τον παραγωγό, δεν υπάρχει. Όμως όλο αυτό στηρίζεται και στην καλή μας θέληση. Ξεκινήσαμε να γυρίζουμε για τέσσερις μήνες και τελικά πήγαμε στους εννέα.

Πλέον έχω γύρισμα και τα Σαββατοκύριακα. Οι συνθήκες είναι το μόνο που με προβληματίζει. Προσπαθώ να αντιληφθώ γιατί είναι έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, πολλές φορές ξεκινούν μια παραγωγή χωρίς να υπάρχουν τα χρήματα. Το αντίστοιχο δικό μου θα ήταν να κλείσω μια δουλειά και τις μισές μέρες να λέω πως είμαι άρρωστος ή δεν προλαβαίνω. Αν δεν έχεις χρήματα για την παραγωγή, καλύτερα να μην την κάνεις. Και εννοείται πως αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στο θέατρο. Τι πιστεύεις ότι προσφέρει το θέατρο σε καιρούς σαν κι αυτούς; Έχει αποδειχθεί και ιστορικά ότι σε καιρούς πολέμου και κρίσης ο κόσμος χρειάζεται τις τέχνες. Είναι «εμπόλεμη» η κατάστασή μας σήμερα.

Κυριαρχεί μια αίσθηση φόβου. Ο έρωτας είναι πόλεμος; Προσπαθώ μετά μανίας να διαχειριστώ τον έρωτα ως μια διαδικασία ειρηνική. Δυστυχώς, οι προσλαμβάνουσες που έχω από την κοινωνία και το σπίτι μου δεν είναι έτσι. Δεν πήγε καλά το θέμα έως τώρα, όμως δεν θέλω να πορεύομαι πια έτσι. Έχω μια κοπέλα με την οποία καταφέραμε να είμαστε καλοί φίλοι μετά τη σχέση. Αυτό το θεωρώ στ’ αλήθεια σημαντικό. Σήμερα, το φλερτ γίνεται περισσότερο μέσω διαδικτύου. Εσύ πώς το βλέπεις αυτό; Είναι διαστρεβλωμένα όλα, είναι μια τρέλα. Τα παρακολουθώ, αλλά μέχρι εκεί. Είναι ναρκισσιστικό. Δεν έχει να κάνει με τον άλλον. Έχει να κάνει με το πώς θα παρουσιάσεις τον εαυτό σου. Ο γραπτός λόγος είναι μια άλλη πραγματικότητα. Δες το και πρακτικά. Δεν είναι δυνατόν να καθίσω δίπλα σε μια κοπέλα και να κάνω φατσούλες ή να της βγάζω τη γλώσσα όπως στο Instagram.

Όμως έχεις Instagram. Ναι, γιατί είχα μια κοπέλα που όλο εκεί ήταν χωμένη. Μπήκα κι εγώ, για να τη βλέπω και να την τρολάρω. Είχα πάρει μια κατσαρόλα (εγώ, που δεν μαγειρεύω) κι έβγαζα ποιήματα για το σκεύος. Ξαφνικά, μου πρότειναν διαφημιστικές συνεργασίες κι έτσι έφτασα απρόσμενα στο σταυροδρόμι της καπιταλιστικής κοινωνίας. Δοκιμάζω και αυτή την κατεύθυνση λοιπόν, αλλά κυρίως το χρησιμοποιώ για πλάκα με τους φίλους μου. Σκέφτεσαι ποτέ να φύγεις στο εξωτερικό; Κάθε μέρα. Πρώτα απ’ όλα, με ενδιαφέρουν οι συνθήκες. Επίσης μου αρέσει να μετακινούμαι. Και δύο μέρες να το σκάσω, τρελαίνομαι από χαρά. Γι’ αυτό σκέφτομαι πως ίσως τελικά να είναι κρίμα που άφησα την καριέρα του διπλωμάτη. Άσε, τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον έκανα μεγάλη βλακεία!