της Κέλλυς Σταυροπούλου

Μια ιστορία ανόδου και πτώσης γεμάτη αστερόσκονη και ξέχειλο ταλέντο. Μια ιστορία που αντανακλά τα θέλγητρα της μόδας και τη θρυλική εποχή του Μανχάταν.

«Είσαι τόσο καλός, όσο οι άνθρωποι που ντύνεις»: ήταν το αγαπημένο μότο του σπουδαιότερου ίσως Αμερικανού σχεδιαστή μόδας, ο οποίος πράγματι έντυσε τους καλύτερους της εποχής του. Ο Roy Halston Frowick κατέφτασε στη Νέα Υόρκη το 1958, στα 26 του χρόνια, με την ταπεινή και περιορισμένη φήμη που είχε αποκτήσει στο Σικάγο, ως σχεδιαστής καπέλων. Με το που έφτασε στο Μανχάταν τον ξεχώρισε ο σχεδιαστής Charles James, που τότε ήταν 50 ετών. O Halston τον θεωρούσε τον Leonardo da Vinci της μόδας. Εκείνος του έδειξε τον δρόμο, του άνοιξε πόρτες, τον σύστησε σε κάποιες από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής, γενναιόδωρα και πρόθυμα έγινε ο μέντοράς του.

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 προσελήφθη στο Bergdorf Goodman ως υπεύθυνος στο τμήμα με τα καπέλα. Κάπου τότε είχε την τύχη να κερδίσει τον θαυμασμό της γυναίκας με την μεγαλύτερη ίσως επιρροή στον χώρο της μόδας και των media, που δεν ήταν άλλη από την Diana Vreeland, την θρυλική εκδότρια των περιοδικών Harper’s Bazaar και Vogue. Η ίδια είχε γράψει παρουσιάζοντας τη δουλειά του: «Του έλεγα ότι είδα ένα υπέροχο καπέλο στον ύπνο μου, του το περιέγραφα νοερά και εκείνος μου το έφτιαχνε ακριβώς όπως το είχα φανταστεί. Μάλλον καλύτερο. Αυτό δεν έγινε μία φορά, αλλά πολλές και κατέληξα ότι ο Halston είναι πράγματι ο καλύτερος σχεδιαστής καπέλων στον κόσμο, ένας αληθινός μάγος». Αν και η στιγμή που από εγχώριο φαβορί έγινε διεθνής σταρ είναι πολύ συγκεκριμένη και ήταν όταν σχεδίασε ένα καπέλο pillbox για την Jacqueline Kennedy. Στο εξής η γυναίκα που παρακολουθούσε όλος ο πλανήτης, μέσα σε άλλα και για να αντιγράψει το στυλ της, σε κάθε περιοδεία και εμφάνιση της δίπλα στον John Kennedy, θα φορούσε και από ένα χαρακτηριστικό πλακέ καπέλο με την υπογραφή του Halston. H αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτή τη σχέση είναι ότι η Πρώτη Κυρία είχε αρκετά μεγάλο κεφάλι για γυναίκα και δεν της έκαναν τα καπέλα που τόσο ήθελε να φοράει. Έτυχε όμως το κεφάλι της να είναι ακριβώς στο ίδιο μέγεθος του Αμερικανού σχεδιαστή, ο οποίος σχεδίαζε τα καπέλα της πάνω του. Συνδυάζοντας με τη φαντασία και το ταλέντο του, βρήκε μια φόρμουλα πολύτιμη για τις ανάγκες της Jackie.

Τον Δεκέμβριο του 1968 ο Halston άνοιξε το δικό του ατελιέ. Ήταν 2 Δεκεμβρίου για την ακρίβεια η μέρα που άνοιξε πρώτη φορά τις πόρτες του. Δεν είχε μέσα διαθέσιμα προς πώληση πάνω από 25 κομμάτια, αλλά οι ουρές απ’ έξω ήταν μνημειώδεις. Τότε ήταν που άρχισε να σχεδιάζει και ρούχα εκτός από καπέλα και να καθιερώνει το στυλ Halston: κομψό, απλό, μίνιμαλ. Οι Αμερικανίδες υιοθέτησαν με προθυμία και ενθουσιασμό τα χαλαρά και πολυτελή look του με πρωταγωνιστές τα κασμιρένια πουλόβερ και τα σουέτ shirt dresses. Από την πόρτα του ατελιέ του πέρασαν πολλές φορές οι Catherine Deneuve, Alexis Smith, Bianca Jagger, Ali MacGraw, Liza Minnelli, Raquel Welch, Anne Ford και πολλές ακόμη κυρίες. Ο Halston είχε έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να «πουλάει» ή μάλλον να μην πουλάει. Δεν αποσκοπούσε σε θηριώδεις πωλήσεις. Μάλιστα πολλές φορές τις απέτρεπε λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αγαπητή μου, νομίζω ότι αυτό δεν το χρειάζεσαι, στ’ αλήθεια». Το διάσημο πελατολόγιο του κολακευόταν που δεν στόχευε στα περισσευούμενα δολάρια του. Το άλλο που έκανε ήταν ότι άλλαζε τα νούμερα κάνοντας τις κυρίες να πιστεύουν ότι φοράνε small, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να φορούσαν… large.

Παράλληλα κάθε βράδυ ήταν στο Studio 54. Αναμενόμενο. Πώς μια προσωπικότητα σαν τη δική του να λείπει από το μεγάλο πάρτι; Κάθε εβδομάδα ήταν σε όλες τις κοσμικές στήλες δίπλα στους φίλους του, τον Andy Warhol, τη Liza Minnelli, την Bianca Jagger και βέβαια τον Steve Rubell, συνιδιοκτήτη του θρυλικού κλαμπ. Τότε γεννήθηκε και ο όρος «Halstonettes» που περιέγραφε τα αγαπημένα του μοντέλα που τον συνόδευαν: η Pat Cleveland, η Anjelica Huston, η Heidi Goldberg, η Karen Bjornson, η Beverly Johnson, η Nancy North ήταν κάποια από αυτά. Δεν άργησε να έρθει η εξάρτηση από την κοκαΐνη, οι αυτοκαταστροφικές σχέσεις με κάποια call boys και στο τέλος η κατάρρευση. Ο Halston έχασε τον έλεγχο της εταιρείας του και παράλληλα του εαυτού του. Το 1990 πέθανε από AIDS σε νοσοκομείο του Σαν Φρανσίσκο, δίπλα στην οικογένεια του.

Είναι μια ιστορία ανόδου και πτώσης γεμάτη αστερόσκονη και ξέχειλο ταλέντο. Είναι μια ιστορία που αντανακλά τα θέλγητρα της μόδας και την θρυλική εποχή του Μανχάταν. Ανυπομονούμε να τη δούμε στο Netflix με τον τίτλο «Simply Halston», σε σενάριο Sharr White (The Affair) και σκηνοθεσία Daniel Minahan (American Crime Story). Τον Halston θα υποδυθεί ο Ewan McGregor. Δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσουν τα γυρίσματα εν μέσω πανδημίας και πότε θα φτάσει στην οθόνη της τηλεόρασης μας, αλλά είναι μια σειρά που θα δούμε.