To μακροβιότερο μέλος της βασιλικής οικογένειας και ένα από τα τελευταία σύμβολα της πάλαι ποτέ βρετανικής αυτοκρατορίας, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 99 ετών (1921-2021). Γεννημένος στις 10 Ιουνίου του 1921 στην έπαυλη Μον Ρεπό της Κέρκυρας, υπήρξε επικεφαλής σε περισσότερες από 780 φιλανθρωπικές οργανώσεις, ενώ όλα αυτά τα χρόνια κινήθηκε στη σκιά της συζύγου του με απόλυτη διακριτικότητα και σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις που εκείνη συμμετείχε, ήταν πάντοτε ένα βήμα πίσω… Όσοι τον γνώριζαν στη νεαρή του ηλικία, έλεγαν ότι “ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος αλλά πάντα εξαιρετικά ευγενικός.”

Ήταν ένα πρόσωπο που έχαιρε απόλυτου σεβασμού απ΄όλο το στράτευμα. Μάλιστα, ως μαθητής ήταν ένας από τους καλύτερους στο σχολείο του Βασιλικού Ναυτικού και κατάφερε να γίνει ένας από τους νεότερους Πρώτους Υπολοχαγούς στο στράτευμα. Στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που ακολούθησαν, ο ρόλος του στον Ινδικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο υπήρξε καθοριστικός. Μέχρι και σήμερα, μνημονεύεται για τη γενναιότητα που έδειξε σε αρκετές αποστολές του Βασιλικού Ναυτικού.

Η σημαντικότερη προσφορά του όμως, ήταν ότι στάθηκε στο πλάι της Βασίλισσας Ελισάβετ τόσο στα εύκολα αλλά κυρίως στα πρώτα δύσκολα χρόνια. Η εκτίμηση και η αγάπη ήταν αμοιβαία, καθώς και η ίδια η Βασίλισσα Ελισάβετ στα 50 χρόνια γάμου τους, θα δήλωνε «ο πρίγκιπας είναι η δύναμή μου και ο λόγος που έμεινα όρθια τόσα χρόνια».