του Χρήστου Ζαμπούνη

Ο Brian Stelter υπήρξε επί σειρά ετών δημοσιογράφος media για τους «New York Times». Υπό την ιδιότητά του αυτή, σε ηλικία μόλις 28 ετών συνέγραψε ένα βιβλίο που προκάλεσε αίσθηση στον κλειστό κόσμο της αμερικανικής τηλεοράσεως και όχι μόνον. Ο λόγος; Η αποδόμησις της Morning TV, όπως ονομάζεται η πρωϊνή ζώνη ένθεν του Ατλαντικού.

Με το θέμα αυτό απεφάσισε να ασχοληθεί η Apple TV, σε μία φιλόδοξη προσπάθεια να ανταγωνισθεί σε περιεχόμενο τους ανταγωνιστές της στο streaming. Ως εκ τούτου, προσέλαβε δύο κορυφαίες γυναίκες ηθοποιούς, την Jennifer Aniston και την Reese Witherspoon, τις οποίες χρυσοπλήρωσε (2.000.0000 δολλάρια το επεισόδιο εκάστη). Στην συνέχεια, απευθύνθη στον εξ’ ίσου κορυφαίο σεναριογράφο Joy Carson, ο οποίος ανέλαβε την προσαρμογή της ιστορίας στην σύγχρονη πραγματικότητα. Το όλον εγχείρημα στοίχισε 300.000.000 δολλάρια και άξιζε τα χρήματά του.

Η υπόθεσις εκτυλίσσεται στο περιβάλλον του πρωϊνού τηλεοπτικού προγράμματος «The Morning Show», το οποίο παρουσιάζουν η Jennifer Aniston και ο Steve Carell. Ο τελευταίος απολύεται με συνοπτικές διαδικασίες όταν διαρρέουν στον Τύπο πληροφορίες για σεξουαλική παρενόχληση συναδέλφων του. Ευρισκώμεθα εν μέσω του κινήματος #MeΤoo, το οποίο αποκαθήλωσε, μεταξύ άλλων, τον μεγιστάνα του Hollywood Harvey Weinstein. Η προσέγγισις του ευαίσθητου ζητήματος είναι πολυεπίπεδος και πολυσύνθετος. Το ίδιο ισχύει και με την παρουσίαση των δολοπλοκιών, καθώς και των παιχνιδιών εξουσίας εντός του τηλεοπτικού δικτύου UBA. Οι ανατροπές είναι συνεχείς και ο ρυθμός καταιγιστικός. Η επικαιρότης προελαύνει ακάθεκτη, παραλλήλως με την προσπάθεια των πρωταγωνιστών να επιβιώσουν σε έναν χώρο που ομοιάζει με ζούγκλα.

Η Jennifer Aniston μάς κάνει να ξεχάσουμε οριστικώς την Rachel των «Friends», ενώ η αποκάλυψις, κατά την γνώμη μου, είναι ο Billy Crudup, που υποδύεται το ανώτατο στέλεχος του UBA (σ.σ.: Είναι ο σύντροφος της Naomi Watts). Παρακολουθώντας, χθες το βράδυ, το πέμπτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν, έμεινα στο τέλος με την ίδια αίσθηση αδημονίας, να δω το επόμενο, που είχα πριν από χρόνια με το «Παρά πέντε».