To 1953 o Marlon Brando εμφανίστηκε στην ταινία «The Wild One» φορώντας τζιν Levi’s 501. Είχε γυρισμένα τα ρεβέρ του και το συνδύαζε από πάνω με δερμάτινο τζάκετ και κασκέτο. Η εμφάνισή του ήταν τόσο ανατρεπτική για την εποχή, που θεωρείται ότι υποκίνησε την ενδυματολογική επανάσταση της δεκαετίας. Λίγο μετά, ο Yves Saint Laurent είχε δηλώσει ότι θα ήθελε να είχε εφεύρει ο ίδιος τα blue jeans. «Αυτό το ρούχο διαθέτει έκφραση, ταπεινότητα, σεξαπίλ, απλότητα. Ακριβώς τα στοιχεία που θέλω να έχουν τα ρούχα που δημιουργώ», είχε πει συγκεκριμένα. Ταξιδεύοντας λίγες δεκαετίες μετά, στα ’90s, τα Levi’s έγιναν συνώνυμο του κινήματος grunge – o Κurt Cobain βοήθησε πολύ σε αυτό. Αλλά και πιο πρόσφατα, πόσες φορές δεν έχουμε θαυμάσει την εφαρμογή ενός φθαρμένου –τόσο όσο– τζιν πάνω στον Ryan Gosling, στον Noel Gallagher, στον Andrew Garfield… Το 1999 το περιοδικό Time ανακήρυξε το Levi’s 501 ως το fashion item του αιώνα, επισφραγίζοντας τη διαχρονικότητα, την αυθεντικότητα και βέβαια το στυλ του αξεπέραστου αυτού ενδύματος που έχουμε όλοι ανεξαιρέτως στην ντουλάπα μας.

Καλή εξέλιξη αν σκεφτείς ότι μέχρι και τα ’20s τα ρούχα της εταιρείας Levi Strauss & Co προορίζονταν αυστηρά και μόνο για cowboys, ξυλοκόπους και εργάτες σιδηροδρόμων. Ήταν κάπου στα ’30s όταν έγινε αντιληπτό ότι τα τζιν δεν είναι φόρμες για εργάτες, αλλά ένα ρούχο που μπορεί να φορεθεί παντού. Αφορμή στάθηκαν οι διακοπές κάποιων αστικών οικογενειών στα ράντσα της Δύσης. Επιστρέφοντας, συνήθιζαν να παίρνουν μαζί τους ως αναμνηστικά κάποια τζιν. Το βολικό και σέξι –σε όλες του τις εκφάνσεις– ένδυμα είχε βρει τρόπο να «τρυπώσει» στην γκαρνταρόμπα ενός ευρύτερου κοινού ανεπιστρεπτί. Προ διετίας η Levi’s, μέσα από μια καμπάνια, απέτισε φόρο τιμής στον στρατηγικό συνεργάτη της, την εταιρεία υφασμάτων Cone Mills Corporation, από την οποία προμηθεύεται από το 1915 έως σήμερα το ποιοτικό denim ύφασμα που χρησιμοποιεί για τη δημιουργία των 501.

Οι εικόνες από το lookbook vintage αισθητικής μάς θυμίζουν την αφετηρία του εμβληματικού brand και ενισχύουν την ιστορικότητά του και ίσως και το παράδοξο στοιχείο της ιστορίας: πώς αυτό το ανθεκτικό ρούχο, συνώνυμο των ξυλοκόπων και της ζωής στο ράντσο, έφτασε να είναι βασικό fashion item, διαχρονικό σύμβολο του στυλ και ασύγκριτο όπλο που αναδεικνύει τους γλουτούς – ανδρικούς και γυναικείους. Ίσως το ίδιο παράδοξο να εξηγείται καλύτερα μέσα από το μότο που είχε χρησιμοποιήσει η Levi’s σε παλαιότερη διαφήμισή της. «Αυτή η χώρα δεν φτιάχτηκε από άντρες που φορούσαν κοστούμια», ανέφερε, απευθυνόμενη στους Αμερικανούς πολίτες. Πράγματι, ακόμα και η comme il faut, συνεπέστατη στο πριγκιπικό πρωτόκολλο, Kate Middleton είχε συνηγορήσει υπέρ της γοητείας του «πονηρού» αυτού ενδύματος δηλώνοντας: «Λυπάμαι, αλλά ως έφηβη στον τοίχο μου είχα κρεμασμένη την αφίσα ενός Levi guy, όχι του William».

της Κέλλυς Σταυροπούλου