του Γιάννη Βαλαβάνη

Σήμερα θα ασχοληθούμε με κλασικά προϊόντα ή μάλλον για να το θέσω σωστά, με κλασικά εξελισσόμενα που έχουν δημιουργήσει και νέες τάσεις στην αγορά τους. Τι θέλω να πω, για να σας κατατοπίσω. Υπάρχουν κλασικές, διαχρονικές εταιρίες οι οποίες εξελίσσονται και προσπαθούν να είναι πάντα μέσα στα πράγματα -που λέμε και στη διάλεκτο της πιάτσας- επειδή ως γνωστόν ‘’ό,τι αφήνεις, σε αφήνει’’, και αν χάσεις το τραίνο των εξελίξεων και μείνεις πίσω… πάει, πέταξε το πουλάκι.

Από τα πλέον διαχρονικά και κλασικά αποστακτήρια στη Σκωτία, είναι το αποστακτήριο του Laphroaig. Απ’ ότι καταλάβατε δε θα με ξεφορτωθείτε εύκολα, οποία σύμπτωσης λοιπόν και αυτό το αποστακτήριο να είναι στο Islay και συγκεκριμένα στο Port Helen, μόνο όταν εξαντλήσω όλα τα νησιώτικα , καπνιστά και ιωδιούχα ουίσκι θα σας πω για κάτι άλλο. Aυτό μου αρέσει, αυτό γράφω, δημοκρατικός πάντα. Το πιο αγαπητό απ’ όλα τα Laphroaig είναι το 21 y.o. Cask Strength, 57,3 vol – σκέτο φάρμακο τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά. Από την ίδρυση του το 1820 μέχρι και σήμερα, τα malt της Laphroaig μυρίζουν σαν φάρμακο, αντισηπτικό (ακόμη και γάζα), σαν το υγρό που πλένουμε το στόμα μας μετά το βούρτσισμα. Το συγκεκριμένο με τους τόσους αλκοολικούς βαθμούς του ακόμα πιο πολύ, αλλά το σώζει λίγο η παλαίωση που του δίνει ένα χρυσαφί χρώμα με πολύ έντονες φαινόλες και πίσσα αλλά και με μία κάπως μελώδη γεύση σε συνδυασμό με γήινα και θαλασσινά αρώματα. Θα μου πείτε ποιο είναι το κλασικό που εξελίσσεται; Απλά τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγάλης επέκτασης της αγοράς των malt, το αποστακτήριο δημιούργησε αρκετά νέα προϊόντα με παλαιώσεις σε βαρέλια από Porto, Cherry και ρούμι για να επεκταθεί πιο πολύ στην αγορά και να ακολουθήσει τις εξελίξεις αλλά πάντα με το μότο της εταιρίας που τηρείται από τότε που ξεκίνησε: ‘’Love it or hate it’’, όπως και στα φάρμακα.

Και για να μη χαλάσω τη σειρά της αφήγησης, θα γράψω και για ένα πούρο τώρα. Ποτέ ποτό χωρίς πούρο, σας θέλω οργανωμένους. Ποια φάμπρικα λοιπόν ακολουθεί ή μάλλον δημιουργεί τις εξελίξεις στην Habanos; Ποια άλλη παρά από την Cohiba. Τα ρίσκα είναι για τους νέους, ‘’ο παλιός είναι αλλιώς’’. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, η Cohiba έχοντας στην γκάμα της όλα τα παλιά νούμερα της Habanos, είναι η πρώτη που εισήγαγε στην αγορά τα maduro πρώτα με τα Sublimes και μετα με τα Genios, Majicos και Secretos, ακουλουθώντας στη συνέχεια και οι κλασικοί, Montecristo και Partagas. Έτσι λοιπόν εισήγαγε στην αγορά το 2002 ένα καινούριο νούμερο, τα Canonazo (Cannon Shot), με την εμπορική ονομασία Cohiba Siglo VI. Ένα καινούριο νούμερο για τον εορτασμό των 10 χρόνων από την δημιουργία της σειράς Siglo με δαχτυλίδι 52 (20,64) και μήκος 150μμ με τη κλασική τριπλή ζύμωση των φύλλων της Cohiba. Με δυνατή γεύση και αρώματα από βανίλια, καφέ και κακάο αλλά και πολύ έντονη φασολιών και καρπών, είναι ένα δύσκολο πούρο που απευθύνεται σε δυνατούς aficionado και απαραίτητα για κάπνισμα μετά από 5 με 7 χρόνια παλαίωσης για οποίον έχει την υπομονή να έχει την τέλεια απόλαυση.

Το ιδανικό του μήκος και πάχος, ο κατάλληλος χρόνος καύσης -όχι πολύ μακρύ αλλά ούτε και πολύ λεπτό- έδωσε στην αγορά το κατάλληλο μέγεθος έτσι ώστε να ακολουθήσουν και άλλες εταιρίες στην παραγωγή αυτού του επιτυχημένου νούμερου με το Edmundo της Montecristo (λίγο πιο κοντό) αλλά και το Serie E No2 της Partagas (λίγο πιο χοντρό) με μεγάλη επιτυχία στην αγορά και σε αρκετά χαμηλότερη τιμή από τα Cohiba με διαφορετικά αρώματα, ανάλογα της κάθε φάμπρικας, αλλά με την απαράμιλλη ποιότητα των καπνών της Κούβας. Με ένα 9/10 δε θα απαξιώσω το πούρο αλλά απλά και μόνο την τιμή, η οποία είναι υπερβολικά υψηλή και εφόσον υπάρχουν στην αγορά εξίσου αξιόλογα νούμερα από άλλες φάμπρικες, πλέον δεν αξίζει να τα δώσει κάποιος, αλλά όποιος θέλει Cohiba ας πληρώσει.