του Χρήστου Ζαμπούνη 

Μία από τις προεκλογικές υποσχέσεις του Donald Trump, εκτός του ότι θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία, ήταν η αντιμετώπισις της Κίνας ως αυξανόμενης απειλής στην παγκόσμια γεωπολιτική ισορροπία. Πολλοί αναλυτές έσπευσαν να καταφύγουν στον Θουκυδίδη και στο βιβλίο αναφοράς «Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου», για να αντλήσουν στρατηγικά διδάγματα από τον ανταγωνισμό Σπάρτης – Αθηνών και πώς αυτός κατέληξε σε πόλεμο. Εις εξ’ αυτών, ο Graham Alison, καθηγητής στο Harvard, συνέγραψε ένα best seller, το «Σε τροχιά πολέμου: Μπορούν Η.Π.Α. και Κίνα να αποφύγουν την παγίδα του Θουκυδίδη;», όπου παρουσιάζει την «παγίδα του Θουκυδίδη» ως το φαινόμενο κατά το οποίο όταν επέρχεται μεταβολή στην κορυφή του διεθνούς συστήματος με την αναδυόμενη δύναμη να προσπερνά την κυρίαρχη δύναμη, τότε ο ηγεμονικός πόλεμος είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να αποφευχθεί. Αντίθετη άποψη έχουν δύο «δικοί» μας διανοηταί, ο καθηγητής Στρατηγικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Αθανάσιος Πλατιάς και ο επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Κολλέγιο Σβάρτσμαν του Πανεπιστημίου Τσινγχούα στο Πεκίνο, Βασίλειος Τρίγκας. Στο δικό τους σύγγραμα, που εξεδόθη προσφάτως και εις την κινεζικήν, πλην της αγγλικής και της ελληνικής γλώσσης, επιχειρηματολογούν κατά της προαναφερθείσης απόψεως. Στο «Thucydides on strategy», αλλά και στο «Αποδομώντας την Παγίδα του Θουκυδίδη», αναφέρουν ότι η διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητος συμφέρει και τους δύο οικονομικούς κολοσσούς, όπως και η αποφυγή οικονομικών κρίσεων που θα εδύναντο να εκτροχιάσουν την οικονομική τους ευημερία και την πολιτικο-κοινωνική σταθερότητα. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, ο οποίος, κατά την γνώμη τους, παρερμηνεύεται κατά κόρον, «πρωτεύοντα ρόλο στη συμπεριφορά κατέχει η ηγεσία, και η σωφροσύνη ως η σπουδαιότερη πολιτική αρετή». Οψόμεθα μετά την 20ή Ιανουαρίου 2025, ημέρα της ορκωμοσίας του νέου προέδρου.