Το παράδειγμα της Έλενας Παπαρίζου.

του Χρήστου Ζαμπούνη

Προϊόντος του χρόνου, ανακαλύπτω δειλά-δειλά την σκοτεινή όψη του Ίντερνετ. Τι εννοώ; Πραγματοποιώντας έρευνα για την συγγραφή του βιβλίου «Το διαδικτυακό Savoir Vivre» διαπιστώνω ότι ο εικονικός κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Θα μου πείτε, και δικαίως, «τώρα το κατάλαβες;». Θα απαντήσω πως ναι, διότι μέχρι τώρα χρησιμοποιούσα τα Μέσα Κοινωνικής Δικτυώσεως (social media), μόνον για επαγγελματικούς λόγους, ήτοι για ανάρτηση αρθρογραφίας ή τηλεοπτικών συνεντεύξεων.

Η υπόθεσις της «ευχαρίστως διακεκοσμημένης» Έλενας Παπαρίζου και του οχετού σχολίων που προεκάλεσε η εμφάνισίς της στην Eurovision, με προβλημάτισε όχι τόσο εξαιτίας των χυδαίων σχολίων για τα παραπανίσια κιλά της όσο για το γεγονός ότι απήντησε σε αυτά. Μιλώντας στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου λίγες ημέρες μετά το το bullying που υπέστη, ανέφερε με χιούμορ: «Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ που έγραψαν για τα κιλά μου, που πήγα χθες και έφαγα ένα μπέργκερ. Δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε με τέτοια πράγματα». Για να προσθέσει λίγο αργότερα: «Τι παίζει, τελικά, ρόλο στη ζωή. Να έχουμε δίκιο ή να είμαστε ευγενικοί άνθρωποι;».

Όπως στην πραγματική ζωή, έτσι και στην εικονική η ευγένεια μειώνει τις εντάσεις, απαλύνει τις οξύτητες, γλυκαίνει τις πίκρες και προφυλάσσει από τις παρεξηγήσεις. Ο τρόπος που διάλεξε η συμπαθής τραγουδίστρια για να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις εναντίον της φρονώ ότι είναι ο ενδεδειγμένος. Δεν απαντάμε ποτέ στους haters (από το ρήμα to hate, μισώ), και εάν το πράττουμε, το κάνουμε με διασκεδαστικό και ανώτερο τρόπο, όπως η Έλενα Παπαρίζου.