To savoir vivre του χειροποίητου κοστουμιού
[ssba]

του Χρήστου Ζαμπούνη

Όταν χρειάσθηκε να αγοράσω το πρώτο μου smoking για την γαμήλιο δεξίωση της πριγκιπίσσης Anne-Louise de Broglie, οι επιλογές ήσαν δύο. Είτε έτοιμο είτε sur mesure. Εκείνη την εποχή έκανα το μεταπτυχιακό μου στο Παρίσι, και τα οικονομικά περιορισμένα, οπότε πήγα σε μία μπουτίκ και πήρα το φθηνότερο. Μέγα λάθος. Η πτύχωση στο οπίσθιο μέρος του σακακιού με στοιχειώνει ακόμη. Λίγο καιρό αργότερα, όταν άρχισα να δημοσιογραφώ και εκλήθην να καλύψω το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Καννών, έπραξα το σωστό. Πήγα σε έναν ράπτη. Ήταν Ιρανός πρόσφυξ, και η σύστασή του έλεγε πως είχε διαλάμψει στην Τεχεράνη επί Σάχη. Το smoking εκείνο το έχω ακόμη. Ερχόμενος στην Ελλάδα για να συμπαρουσιάσω την τηλεοπτική εκπομπή «Prive», με την τότε σύζυγο του Νίκου Χατζηνικολάου, την Έλενα Κατρίτση, είχα πάλι δύο επιλογές. Είτε να εμπιστευθώ την αμφίεσή μου στον habilleur, στυλίστα του καναλιού, είτε να ράψω κοστούμια. Προτίμησα το δεύτερο. Επί δύο χρόνια και έναν μήνα που διήρκεσε η τηλεοπτική μου δραστηριότης, πηγαινοερχόμουν στο ραφείο του Νίκου Κούρλα επί της οδού Βουλής. Εκεί ακολουθούσα την ίδια πανομοιότυπη ιεροτελεστία. Το μέτρο (στήθος, μέση, περιφέρεια), την επιλογή του υφάσματος και διάφορες λεπτομέρειες, όπως πόσα κομβία θα έχει το σακάκι, τι χρώμα θα έχει η φόδρα, εάν το παντελόνι θα έχει πιέτες ή ρεβέρ, φερμουάρ ή κομβία, ενώ καίριο είναι το εξής ερώτημα: από ποία πλευρά θα αναπαύεται το «τέρας»; Απέναντι στην ομοιομορφία της βιομηχανίας του ετοίμου ενδύματος, το χειροποίητο κοστούμι ικανοποιεί και ανταποκρίνεται στην μοναδικότητα του ατόμου. Πέραν της ιδεολογικής προσεγγίσεως υπάρχει και μία αδήριτη πρακτική διάστασις: είναι σπάνιο το ανδρικό σώμα με τις τέλειες αναλογίες. Ή το ένα χέρι θα είναι μακρύτερο από το άλλο, ή ο ένας ώμος πιο φαρδύς από τον άλλο, ή το σακάκι θα είναι άλλο μέγεθος από το παντελόνι. Τελευταία και υψίστης σημασίας λεπτομέρεια. Δεν φοράμε ποτέ ένα κοστούμι «του κουτιού». Ακολουθούμε το παράδειγμα των Άγγων λόρδων, που τοποθετούν λίθους στα θυλάκια των φρεσκοπαραδομένων από τη Savile Row bespoke ενδυμάτων τους, για να μην ομοιάζουν με nouveaux.

[ssba]
Opinions