του Χρήστου Ζαμπούνη

Αλιεύω από το facebook μία ανάρτηση της φίλης Αλεξάνδρας Σ. «Εκμεταλλευτείτε την καραντίνα. Διαβάστε βιβλία, φυτέψτε φυτά, βελτιώστε την διατροφή σας, περάστε χρόνο με την οικογένειά σας, ακούστε καλή μουσική, δείτε ταινίες, σειρές, και αν μπορείτε, βοηθείστε συνανθρώπους σας που έχουν ανάγκη».

Μέσα σε 32 λέξεις, αν και στην θέση της «βαριάς» προστακτικής του ρήματος εκμεταλλεύομαι θα χρησιμοποιούσα το ρήμα απολαμβάνω, περικλείεται, φρονώ, μία άκρως θετική προσέγγισις του εγκλεισμού. Μία προσέγγισις που δεν αναλίσκεται σε καταναγκαστικούς κανόνες, ούτε σε απαγορεύσεις, τύπου μην κάνεις αυτό ή δεν πρέπει εκείνο. Σύμφωνοι, η προστασία της δημόσιας υγείας μάς υποχρεώνει να συμμορφωθούμε σε κανόνες που καταπιέζουν τηη προσωπική μας ελευθερία, αλλά, λέω αλλά, εάν θέλετε να αντισταθούμε έχουμε και έτερη επιλογή, πλην της γκρίνιας, μίρλα την λέμε στα μέρη μου.

Να ακολουθήσουμε τις προτροπές της Αλεξάνδρας. Στο σημείο αυτό, ας μου επιτρέψει η εκλεκτή φίλη να προσθέσω και ορισμένες άλλες θεραπευτικές δραστηριότητας, όπως μου έρχονται στο νου. Να γράψουμε ποιήματα, διηγήματα, ιστορίες, γράμματα. Να ζωγραφίσουμε. Να μάθουμε μία ξένη γλώσσα. Να αρχειοθετήσουμε έγγραφα και φωτογραφίες. Να ενδοσκοπηθούμε. Να ονειρευθούμε ένα ταξίδι όταν τελείωσει ο εγκλεισμός. Να πάρουμε δύναμη από αυτούς που έχουν και να δώσουμε δύναμη σε αυτούς που δεν έχουν.