του Χρήστου Ζαμπούνη

Στις 25 Σεπτεμβρίου άνοιξε τις πύλες της η Έκθεσις σκαφών «Monaco Boat Show». Ήδη από την προηγουμένη εβδομάδα, είχαν αρχίσει να δένουν στις προβλήτες του Port Hercule –ω ναι, του Ηρακλέους!- θαλαμηγοί και super yachts, κυρίως από την Μεσόγειο. Παρακολουθώ τους εργάτες να στήνουν τα Περίπτερα ναυπηγείων, εταιρειών ενοικιάσεων σκαφών, Οίκων ωρολογοποιΐας, αλλά και εσωτερικής διακοσμήσεως. Επί τέσσερις ημέρες το Πριγκιπάτο θα γνωρίσει μία καταναλωτική «πλημμυρίδα» από τους ευκατάστατους επισκέπτες του, καθώς και από τις συζύγους τους. Με έκταση μόλις 2,1 τετρ. χλμ., εκ των οποίων το ένα έχει προστεθεί τα τελευταία χρόνια, ύστερα από επιχωματώσεις στην θάλασσα, αποτελεί την πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης, με μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα που ξεπερνά τα 200.000 ευρώ ετησίως. Ενδιαφέρον έχει ο δείκτης αναλογίας αστυνομικού ανά κάτοικο, 1 προς 500, καθώς και οι αποδόσεις των ακινήτων, που παρουσιάζουν ένα πρόβλημα: την έλλειψη προσφοράς. Όχι, το Monaco δεν απετέλεσε ελληνική αποικία, όπως η διπλανή Μασσαλία, ελκύει όμως, σύμφωνα με μία θεωρία, το όνομά του από τον ναό του Ηρακλέους Μόνοικου, που ελατρεύετο εκεί. Επίσης, το Monte Carlo δεν είναι η ιταλική ονομασία του, αλλά μία συνοικία βορειοανατολικώς του Παλατιού. Το 1297, Γενουάτες πειραταί μεταμφιεσμένοι σε μοναχούς –εξ’ ου και η ετέρα θεωρία για την ονομασία του – κατέλαβαν τον περιώνυμο βράχο (Le Rocher) και ίδρυσαν την δυναστεία των Grimaldi. Απόγονός τους είναι ο νυν ηγεμών πρίγκηψ Αλβέρτος Β’, υιός του Rainier του 3ου και της Αμερικανίδος ηθοποιού Grace Kelly. Την τελευταία φορά που είχα επισκεφθεί το Principaute, ήταν στους γάμους του με την Νοτιοαφρικανή κολυμβήτρια Charlene Witstock, το 2011. Τότε, μου είχε προκαλέσει εντύπωση η περιγραφή του Philippe Bouvard: «Σε λίγα χρόνια, ίσως σε αρκετά, το ευρώ μπορεί να μην υπάρχει, η Αμερική μπορεί να έχει χρεοκοπήσει, αλλά οι πριγκιπικοί γάμοι θα μας κάνουν πάντοτε να ονειρευόμαστε».