Του Χρήστου Ζαμπούνη 

Το Διαδίκτυο διαμορφώνεται από τους χρήστες του. Οι περισσότεροι εξ’ ημών το ονομάζουμε Internet, αλλά η στήλη θα ακολουθήσει την προτροπή του καθηγητού Μπαμπινιώτη για την χρήση ελληνικών όρων, όπου είναι εφικτό.

Η Πεν Νταλαούρα, @ntalaoura, είναι ένας ανώνυμος «επαγγελματικός» λογαριασμός που ήλθε στην επικαιρότητα, λόγω των εσωτερικών ερίδων του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Τι έκανε ο εν λόγω υποκρυπτόμενος χρήστης; – και λέω «ο», διότι εικάζεται ότι επρόκειτο περί ανδρός. Πλην της πασιφανούς υποστηρίξεως του Στέφανου Κασσελάκη, επεδόθη σε δολοφονία χαρακτήρος στελεχών του κόμματος, τα οποία αντιτίθεντο στην υποψηφιότητα του εξ’ Αμερικής «δελφίνου». Η υπόθεσις οδηγείται στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, όπου καταφεύγει ο πρώην υπουργός Πάνος Σκουρλέτης, θύμα του «φίλιου troll», για την ταυτοποίηση της Πεν. Είναι ηλίου φαεινότερον πως η ανωνυμία παρέχει μία σχετική ασυλία στους ρήτορες μίσους. Επίσης, η έκφρασις των οιωνδήποτε απόψεων δίδει μία ψευδαίσθηση εξουσίας. Στο ερώτημα που τίθεται στο διαδικτυακό savoir-vivre, εάν δηλαδή θα λέγαμε τα ίδια πράγματα κατά πρόσωπον με αυτά που γράφουμε ψηφιακώς, η απάντησις είναι πρόδηλος. Έχουμε όλοι υπ’ όψιν μας περιπτώσεις γνωστών που περνούν την ημέρα τους στο πληκτρολόγιο, επιδιδόμενοι σε σχόλια επί παντός επιστητού. Πρόκειται, συνήθως, για συνανθρώπους μας που δεν θα είχαν την δυνατότητα να εκφράσουν την γνώμη τους δημοσίως. Επίσης, σε αρκετές περιπτώσεις ανήκουν σε ευπαθή, από οικονομικής απόψεως, υποσύνολα του γενικού πληθυσμού, οπότε ο θυμός που αποπνέουν τα γραπτά τους είναι εξηγήσιμος. Τα όρια, βεβαίως, ανάμεσα στον διάλογο όπως μας τον εδίδαξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, και της βίαιας αντιπαραθέσεως δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτα. Η προοπτική του περιορισμού του υβριστικού περιεχομένου (moderation) από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτυώσεως, καθώς και η Δαμόκλειος σπάθη της αποκαλύψεως της ταυτότητος του χρήστου, ενδέχεται να ενισχύσουν το φως στο υποφωτισμένο ψηφιακό σύμπαν.