του Απόστολου Κοτσάμπαση

Δυσδιάκριτα φαίνεται ότι είναι τα όρια μεταξύ φαρσοκωμωδίας και παράβασης του ποινικού νόμου στην περίπτωση ενός ακόμη μουσικού trapper ο οποίος συνελήφθη για οπλοκατοχή, ναρκωτικά και όλα τα συμπαρομαρτούντα της Gangsta attitude που προωθούν τα video clip της μουσικής αυτής. Μόνο που στα video υποτίθεται ό,τι είναι σκηνοθεσία και μένουμε σ’ αυτό. Όμως η συχνότητα των περιστατικών, βλέπε πρόσφατη συμπλοκή με μαχαιρώματα με εμπλοκή πάλι ενός trapper, γεννά ερωτηματικά. Είναι δυνατόν η μίμηση συμπεριφορών και life style που ενδημεί σε γκέτο των ΗΠΑ και της Λατινικής Αμερικής, και η οποία μεταφέρεται ως καρικατούρα μέσω του YouTube και των social media στα καθ’ ημάς, να έχει ως αποτέλεσμα, σε ορισμένες περιπτώσεις, έκνομες ενέργειες; Τα video clip της trap μουσικής αναπαράγουν συνεχώς τα ίδια στερεότυπα της συγκεκριμένης «κουλτούρας», συμμορίες ανδρών, όπλα, ναρκωτικά, γυναίκες-αντικείμενα, τεράστια tattoo, προκλητικός, επιτηδευμένα kitsch, πλούτος, γρήγορα πολυτελή super cars και πολλά ευρώ που προέρχονται από… ξέρετε που. Όλα αυτά συνθέτουν μια εικονική βιόσφαιρα μέσα στην οποία οι νεαροί-ές ζουν κατά τη διάρκεια της διασκέδασης τους στα clubs ή και αλλού. Ή μήπως όχι; Ίσως κάποιοι να φαντασιώνονται ότι θα συμπεριφέρονται ανάλογα και στην καθημερινότητά τους. Ίσως ερμηνεύουν ότι τα video clip στο smartphone τους είναι η «απάντηση» τους στο «σύστημα». Αναζητούν πρότυπα εκεί όπου είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχουν. Ίσως να προσπαθούν με τον τρόπο αυτό να αναδείξουν το «δικό» τους «αντί» σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών αλλά και αβεβαιότητας για το μέλλον τους.

Ps. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ρεπορτάζ έχει το γεγονός ό,τι η Trap με τα σεξιστικά- ρατσιστικά κλισέ της έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το κίνημα #metοo καθώς και με εκείνο των δικαιωματιστών.