του Γιώργου Αρχιμανδρίτη

Φωτογραφίες: Θαλής Πιτούλης, Γιάννης Βασταρδής

Styling: Αριστείδης Ζώης (d-tales)

Grooming: Δήμητρα Αλτάνη (d-tales)

Πώς βλέπετε να εξελίσσονται οι σχέσεις αυτές στην ψηφιακή εποχή;

Το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάνουν τη μεταξύ μας επικοινωνία πιο άμεση και πιο γρήγορη. Είναι κατά κάποιον τρόπο η συνέχεια της γραπτής αλληλογραφίας, την οποία είχαμε ξεχάσει. Χάρη σ’ αυτά μπορούμε να απευθυνθούμε σε όλο τον κόσμο. Επιπλέον, όσοι δεν είχαν τη δυνατότητα έκφρασης ή πρόσβασης στην πληροφορία τώρα μπορούν να πάρουν τον λόγο και να μάθουν τι γίνεται στον κόσμο. Όταν λοιπόν χρησιμοποιούνται σωστά, τα μέσα αυτά μας επιτρέπουν να ερχόμαστε σε επαφή μεταξύ μας και να παράγουμε σωστή πληροφόρηση. Από την άλλη, δεν πρέπει να παραμελούμε τις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις, ασχολούμενοι συνεχώς με τον παράλληλο κόσμο του Facebook ή του Instagram, ή εκθέτοντας άκριτα σε αυτόν τη ζωή μας – κανέναν άλλωστε δεν ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες της καθημερινότητάς μας. Την προσωπική ζωή μας ας την κρατάμε για τους φίλους, την οικογένειά μας και έναν στενό κύκλο ανθρώπων. Εγώ έχω ένα προφίλ στο Instagram, που μου επιτρέπει να επικοινωνώ με πολλούς ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο, και το χρησιμοποιώ για να δείχνω τη δουλειά μου και να ανακαλύπτω καινούργια πράγματα. Διότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι ενήμερος για τ ο τι συμβαίνει γύρω του.

Η τέχνη έχει για σας πολιτική διάσταση;

Με την ευρεία έννοια του όρου, ναι. Διότι οι καλλιτέχνες είναι μάρτυρες της εποχής τους και μέσα από τα έργα τους μπορούν να περάσουν μηνύματα χωρίς να βάζουν λέξεις σ’ αυτά. Έχουν χρέος να καταγγέλλουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας, αλλά με τρόπο ήπιο, ώστε η πρόσληψη του μηνύματος να γίνεται πιο ομαλά. Κάποιες φορές βέβαια καλείσαι να σοκάρεις, για να αφυπνίσεις τις συνειδήσεις, σεβόμενος όμως πάντα τα όρια του άλλου. Πρέπει δηλαδή να προκαλέσεις μέσα από θετικές παραστάσεις και όχι μέσα από εικόνες φρίκης, για παράδειγμα. Μπορείς κάλλιστα να διηγηθείς μια ιστορία με όχημα την ομορφιά, κάτι που πλέον έχει χαθεί. Δεν έχει παρά να δει κανείς τη βία που αναπαράγεται σήμερα από τη βιομηχανία του κινηματογράφου. Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να επιστρέψουμε σ’ αυτή την ομορφιά, γιατί υπάρχει ήδη πολύς πόνος στον σύγχρονο κόσμο. Τη χρειαζόμαστε για να εξημερώσουμε τα ήθη. Εγώ κάνω τεχνοθεραπεία με παιδιά από το Ιράκ ή τη Συρία και τα βλέπω να είναι πολύ ευαίσθητα και δεκτικά στην ομορφιά και στην αρμονία. Την έχουν ανάγκη, διότι έχουν ζήσει τον πόλεμο, έχουν δει τους γονείς τους να πεθαίνουν. Όταν λοιπόν τους προσφέρεις μια τέτοια στιγμή γλυκύτητας, αυτή μένει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό τους.

Και αυτό αφορά όλες τις μορφές της τέχνης…

Βεβαίως. Η λογοτεχνία, για παράδειγμα, μας μαθαίνει πολλά, είναι μια πρόσκληση στο όνειρο και στο ταξίδι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν είχαν την τύχη να ταξιδέψουν και μέσα απ’αυτή γνώρισαν τον κόσμο. Η λογοτεχνία, όπως και ο κινηματογράφος, μας μαθαίνει άλλους τρόπους ζωής, μας κάνει να ονειρευόμαστε. Εγώ λατρεύω κάποιες ταινίες, όπως «Ο Λόρενς της Αραβίας», «Καζαμπλάνκα», που θρέφουν την αγάπη μου για τις χώρες της Ανατολής, ή βιβλία όπως ο «Σιντάρτα» του Hermann Hesse ή «Ο μικρός πρίγκιπας» του Antoine de Saint-Exupéry, που αποτελούν κείμενα-κοσμήματα για την ανθρωπότητα. Ο μικρός πρίγκιπας μιλάει με τα τριαντάφυλλα, μιλάει με το αόρατο, με τη μαγεία που καταφέρνει ο ίδιος να δημιουργήσει, μιλάει και βλέπει με την καρδιά του. Είναι σημαντικό να διατηρεί κανείς την παιδική αθωότητα της ψυχής του, διότι τα πάντα αποκτούν νόημα μέσα απ’ αυτή. Κείμενα ή ταινίες όπως «Το βιβλίο της ζούγκλας» του Kipling, το οποίο τώρα ξαναδιαβάζω ή ξαναβλέπω με την κόρη μου, είναι προσκλήσεις σε έναν κόσμο ονειρικό, όπου όλα είναι δυνατά. Μας βοηθούν να ανακαλύψουμε ξανά την τέχνη της ζωής.

AGATHA

photo by Alexandra Mocanu

Σε τι συνίσταται η τέχνη αυτή;

Στο να αναζητούμε την ουσία των πραγμάτων, την ισορροπία και τη γαλήνη. Αν είμαστε συνεχώς ανικανοποίητοι και κυνηγάμε πράγματα επιφανειακά και μάταια, η ζωή γλιστράει μέσα από τα δάχτυλά μας. Τέχνη της ζωής είναι να απολαμβάνεις πράγματα και στιγμές που δεν αγοράζονται, που είναι ανεκτίμητα. Σε κάθε στάδιο της πορείας μας αυτά είναι διαφορετικά και πρέπει να τα αποδεχόμαστε, όπως το να γερνάμε, που είναι υπέροχο, διότι αποκτάμε γνώσεις, διότι ο χρόνος γίνεται φίλος μας. Μου έχουν πει κάτι που πιστεύω ότι ισχύει, ότι δηλαδή πρέπει να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τον ίδιο ρυθμό αναπνοής καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Τον ίδιο ρυθμό, την ίδια δόνηση. Αν λοιπόν αποχωρήσουμε με το ίδιο τέμπο με το οποίο ήρθαμε στον κόσμο, αν καταφέρουμε να διατηρήσουμε τον εσωτερικό ρυθμό της παιδικής μας ηλικίας, τότε η ζωή μας θα είναι καλύτερη. Άνθρωποι όπως ο Μαντέλα, για παράδειγμα, κατάφεραν να διατηρήσουν αυτή την ηρεμία και τη γαλήνη. Είναι κάτι που οφείλουμε στον εαυτό μας. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας. Αν έχουμε βέβαια όνειρα…

Και ο έρωτας μέσα σε όλα αυτά;

Ο έρωτας μας δίνει φτερά. Μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και μας επιτρέπει ως καλλιτέχνες να δημιουργούμε ακόμα και μέσα στον πόνο και στη θλίψη. Οι γυναίκες που είχα την τύχη να γνωρίσω στη ζωή μου ήταν πολύ σημαντικές για μένα και έθρεψαν την τέχνη μου. Η δουλειά μου πάνω στον σταυρό της ζωής και στη θεά Μητέρα, πάνω στα οποία δουλεύω εδώ και πολλά χρόνια και μέσα από τα οποία εκφράζονται η γλυκύτητα της γυναίκας, η χάρη, η καλοσύνη και η γενναιοδωρία της, μου έδωσε πολλά. Η γυναίκα είναι η μαγική θεότητα που μας δίνει τη ζωή και μας προστατεύει. Διότι εμείς οι άνδρες στην ουσία είμαστε παιδιά. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Συχνά παίζουμε τους σκληρούς, αλλά η γυναίκα, η μητέρα, έχει πολύ σημαντική θέση στη ζωή μας. Ο άνδρας αναζητά την αδελφή ψυχή, αναζητά έναν άλλο άνθρωπο, είτε άνδρα είτε γυναίκα, για να διασχίσουν μαζί τη ζωή. Μέσα από τον έρωτα αναζητά την αρμονία και την ομορφιά. Και η ομορφιά δεν είναι κάτι που μαθαίνεται. Την ομορφιά τη νιώθεις. Είναι κάτι ασυνείδητο και φυσικό. Και αποκτά όλη της τη διάσταση όταν εκφράζει ένα νόημα. Τότε μόνο μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον κόσμο που μας περιβάλλει και να διηγηθεί την υπέροχη ιστορία του.

Οι διευθύνσεις των δύο γκαλερί είναι:

Galerie Philippe Ratton, 11 rue Bonaparte, 75006-P aris

Galerie Lucas Ratton, 33 rue de Seine, 75006-P aris