Της Κέλλυς Σταυροπούλου

Συνηθίζουμε να λέμε ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να αποτελέσει πρότυπο σε έναν
μόνο τομέα. Κάποιος είναι άριστος επιχειρηματίας, κάποιος άλλος διαπρέπει στην
επιστήμη του και κάποιος άλλος διακρίνεται μέσα από τον αθλητισμό. Ο Βασίλειος
Λυκομήτρος είναι μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου που τα έχει καταφέρει σε δύο
πυλώνες. Πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής κωπηλασίας με συμμετοχή στους
Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ και εξαίρετος γιατρός με ειδικότητα στη
Χειρουργική Ορθοπεδική, σε κάνει να αναρωτιέσαι πόση γνώση και δύναμη μπορεί
να «χωρέσει» στον ίδιο άνθρωπο. Πόση αφοσίωση γίνεται να δώσει ο ίδιος
άνθρωπος σε διαφορετικά και απαιτητικά αντικείμενα.
Ως παιδί ξεκίνησε με την κολύμβηση, αλλά σταμάτησε νωρίς καθώς ο προπονητής
του υπέδειξε στον πατέρα του ότι «το παιδί δεν έχει γερά πνευμόνια». Λίγα χρόνια
μετά, όταν μετακόμισαν οικογενειακώς στον Βόλο, θέλησε να μπει στην ομάδα
Κωπηλασίας για να κερδίσει την καταξίωση του ως νέος στη μικρή κοινωνία της
πόλης. «Ήταν ένας τρόπος να εκτονώνουμε την ορμή μας ως νέοι σε μια γειτονιά
που ξυπνούσε έντονα ένστικτα». Όπερ και εγένετο. Ο τελικός απολογισμός από
αυτή την περιπέτεια που ξεκίνησε στην εφηβεία του ήταν 17 χρυσά πανελλήνια
μετάλλια, 6 χρυσά βαλκανικά, 2 χάλκινα στο παγκόσμιο εφήβων και η 5 η θέση για τη
συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Αν τον ρωτάς σήμερα τι του
προσέφερε ο αθλητισμός που δεν μπορούσε να βρει αλλού, απαντάει «την επαφή
με τη φύση και το κίνητρο να ξεπεράσω τις δυνάμεις μου».
Ανάλογα ξεπέρασε και συνεχίζει να ξεπερνά τις δυνάμεις του μέχρι σήμερα που
διαπρέπει ως ένας από τους καλύτερους ορθοπεδικούς χειρουργούς στην Ελλάδα.
Η απόφαση του να δώσει εξετάσεις για την ιατρική ήρθε συν τοις άλλοις και με την
ιδέα ότι «ως πρωταθλητής ήξερα την ανατομία και τις λειτουργίες του σώματος
μου. Τις ήξερα αλλά ήθελα να μάθω τι υπάρχει από πίσω». Το 1981 μπήκε στην
Ιατρική Αθηνών και ξεκίνησε μια πορεία με εξίσου πολλά «νοητά» μετάλλια. Το
1998 κέρδισε την Ευρωπαϊκή Υποτροφία για τη Σπονδυλική Στήλη και τη Σκολίωση
και στη συνέχεια επισκέφτηκε 12 μεγάλα νοσοκομεία της Ευρώπης. Ακολούθησε η
θητεία του στο νοσοκομείο Hope Hospital στο Manchester της Αγγλίας όπου
ορίστηκε ως εκπρόσωπος γιατρός της ποδοσφαιρικής ομάδας Manchester United.
Μέχρι σήμερα που έχει επιστρέψει στη χώρα του και έχει μεταπηδήσει από τον
δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, έχει ισιώσει πολλά σώματα… «το μεγαλύτερο δώρο
είναι όταν μπαίνει στο ιατρείο μου ένας νέος άνθρωπος που πριν την εγχείρηση δεν
μπορούσε να περπατήσει και τώρα τον βλέπω να βαδίζει περήφανα και
χαμογελώντας προς το μέρος μου για να με ευχαριστήσει».

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η καρδιά του ανήκει πάντα στον αθλητισμό. Μιλώντας
μαζί του και ρωτώντας τον αν έχει αισθανθεί μεγαλύτερη καταξίωση ως γιατρός ή
ως κωπηλάτης, δεν απαντάει ευθέως αλλά βλέπεις την απάντηση στα μάτια του.
Μάλλον θυμάται κάποια από εκείνες τις φορές που δεν όριζε το σώμα του, το
έβλεπε να ξεπερνά τις δυνάμεις που νόμιζε ότι είχε για να δώσει λίγη ακόμη
ταχύτητα στα σκάφος. Πώς να μην κάνεις τον συνειρμό με την αρχαία Ελλάδα όπου
όποιος διέπρεπε, διέπρεπε παντού; Πώς να μην ανακαλέσεις το ρητό «νους υγιής εν
σώματι υγιεί;». Και πώς να μην θεωρήσεις τον Βασίλειο Λυκομήτρο παράδειγμα
προς μίμηση;

www.lykomitros.com