του Χρήστου Ζαμπούνη

Eπί σειρά ετών το hotel-restaurant «Villa Clara» υπήρξε το αμετακίνητο σημείο συναντήσεως των happy few Λιβανέζων και όχι μόνον, στην Βηρυττό. Εδώ και τρία χρόνια, έχει το «αδελφάκι» του στην Λέρο.

Είναι νωρίς το πρωΐ όταν αποβιβαζώμεθα στον Όρμο της Αγίας Μαρίνας. Με την εφαρμογή του γεωεντοπισμού (G.P.S.) προσπαθούμε να εντοπίσουμε τον προορισμό μας. Κοντοστεκώμεθα, απέναντι από δύο αρχοντικά στον δρόμο που οδηγεί προς το Λακκί, την πόλη που έκτισαν οι Ιταλοί γύρω από την ναυτική βάση. «Πρέπει να είναι το αριστερά, μοιάζει πιο περιποιημένο», σχολιάζει ο παρατηρητικός της συντροφιάς. «Δεν υπάρχει όμως καμμία πινακίδα», προσθέτει ο έτερος διστακτικός. «Ας μπούμε μέσα να ρωτήσουμε», μας προτρέπει ο πιο τολμηρός.

Ένα χαριτωμένο κοριτσάκι μάς υποδέχεται στο βάθος του φροντισμένου κήπου και μας επιβεβαιώνει με σπαστά ελληνικά ότι ευρισκώμεθα στο σωστό μέρος. Με αργά αλλά σταθερά βήματα μας οδηγεί στα δωμάτιά μας, πριν εμφανισθεί ο πατέρας της, ο φημισμένος Γάλλος chef Olivier Gougeon. Η Clara, αυτό είναι το όνομά της με περισσή αυτοπεποίθηση μου εξηγεί πως το δωμάτιο που θα μείνω είναι «κανονικά» το δικό της. Λίγα λεπτά αργότερα, η μητέρα της, η Λιβανέζα Marie-Helene Moawad, θα μας διηγηθεί την ιστορία του έρωτα που τους έφερε έως το όμορφο νησί της Δωδεκανήσου. «Είχαμε δέσει στο λιμάνι με το ιστιοπλοϊκό του συζύγου μου και κάναμε έναν περίπατο στα δρομάκια της Αγίας Μαρίνας. Σταματήσαμε εμπρός από μία επιγραφή “Πωλείται” και τηλεφωνήσαμε στον ιδιοκτήτη. Δύο μήνες αργότερα, το σπίτι ήταν δικό μας. Είναι η Villa Clara».