του Απόστολου Κοτσαμπάση

Στη ψηφιακή σφαίρα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ξετυλίγεται μια έντονη διχοτόμηση καθώς οι χρήστες περιηγούνται στις ροές τους. Από τη μια πλευρά, αναδύονται εικόνες της καλής ζωής – μια επιμελημένη ταπετσαρία μιας φαινομενικά ανέφικτης τελειότητας- δημιουργώντας μια εικονική ουτοπία που προκαλεί θαυμασμό.

Ωστόσο, σε μια ανησυχητική αντίθεση, αυτή η κύλιση μέσα στo επιθυμητό συχνά διακόπτεται απότομα από τρομακτικές εικόνες που απεικονίζουν την οδυνηρή πραγματικότητα των πολέμων που μαίνονται στα όρια της Ευρώπης. Σκηνές συγκρούσεων και ανθρώπινης απελπισίας διεισδύουν στη γυαλιστερή πρόσοψη της ευμάρειας. Η ασυμφωνία είναι βαθιά, αναγκάζοντας τους χρήστες να περιηγηθούν σε ένα παράφωνο ψηφιακό τοπίο όπου η κορυφή της απόλαυσης συγκρούεται με τα βάθη του ανθρώπινου πόνου. Αυτό το παράδοξο δεν είναι απλώς συνέπεια τυχαίας αντιπαράθεσης. Αντανακλά την περιπλοκότητα του διασυνδεδεμένου κόσμου μας. Τα social media, με τους αλγόριθμούς τους, οπτικοποιούν τα άκρα της ανθρώπινης εμπειρίας, δοκιμάζοντας τη συναισθηματική ανθεκτικότητα και ισορροπία του θεατή.

Εν μέσω του εφησυχασμού μας, οι σκληρές αυτές εικόνες χρησιμεύουν ως μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι στο υπερ-συνδεδεμένο παγκόσμιο χωριό, οι ακραίες ανισότητες εξακολουθούν να υφίστανται, προκαλώντας μας να αντιμετωπίσουμε τις άβολες πραγματικότητες ενός κόσμου με οθόνες.