του Jeremy Clarkson

Porsche 911 GT3: δύσκολο να ζήσεις μαζί της.

Ο χώρος στάθμευσης στην παμπ που συχνάζω ήταν πάντοτε γεμάτος με γκρι Ranger Rover κάθε Παρασκευή βράδυ. Αλλά τους τελευταίους μήνες παρατήρησα ότι η ηλεκτροκίνητη Porsche Taycan κάνει αισθητή την παρουσία της. Και είναι εύκολο, όταν είμαι μέσα στην παμπ, απολαμβάνοντας αρνίσια νεφρά, να γνωρίζω το ποιος τις οδηγεί, επειδή σχεδόν όλοι τρέχουν για να μου το πουν. Προσπαθώ να είμαι ευγενικός και να δείχνω ότι με ενδιαφέρει καθώς μου εξηγούν το πόσο γρήγορο είναι το αυτοκίνητό τους και πόσο πιο αξιόπιστο θα είναι από το γκρι Range Rover που πούλησαν για να το αγοράσουν. Συνήθως λήγω τη συζήτηση προσκαλώντας τους σε ένα από τα γυρίσματα της εκπομπής μου αυτό το Φθινόπωρο. Αυτό θα έπρεπε να τους κάνει να το βουλώσουν, όταν θα κολλήσουν στη λάσπη και θα χρησιμοποιήσουν όλη την ενέργεια της μπαταρίας για να ξεκολλήσουν ενώ ήδη βρέχει , σκοτεινιάζει και έχουν χάσει και το μεσημεριανό γεύμα.

Εμφανίστηκα την προηγούμενη εβδομάδα με μια Porsche, τη νέα 911 GT3, και αισθάνθηκα ωραία που οδηγούσα ξανά έναν βενζινοκίνητο, της παλιάς σχολής δεινόσαυρο. Ένοιωσα , θα έπρεπε να φανταστώ, όπως εκείνο το παιδί όταν στάθηκε μπροστά από το τανκ στην πλατεία Tiananmen, στο Πεκίνο. Χωρίς νόημα, ανώφελο, ευχάριστο όμως. Ήταν σαν να είχα κολλήσει ένα γαλλικό κλειδί στα γρανάζια μιας αεροτουρμπίνας. Και μιλώντας γι’ αυτό, δεν ήξερα ότι ήταν η νέα GT3. Μου φαίνεται σαν χθες όταν κυκλοφόρησε το προηγούμενο μοντέλο και έκτοτε είχαμε την GT3 RS και την GT2 RS, και στο μυαλό μου, στο δικό σας και στο μυαλό όλων όσων έχουν καλύτερα πράγματα να σκεφτούν, είναι όλες ίδιες. Αλλά ήταν η νέα GT3, κάτι το οποίο βρίσκω ενθαρρυντικό. Σκέφτηκα ότι η Porsche μετέφερε όλους τους μηχανικούς της στο τμήμα παραγωγής ηλεκτροκίνητων για να φτιάχνουν αυτοκίνητα για ανθρώπους που έχουν εξοχικά στο Cotswolds και χίπστερς από το Λος Άντζελες και ότι η 911 θα αφηνόταν να μαραθεί και να πεθάνει.

Με μια πρώτη ματιά, η Porsche δεν έκανε και πολλά για να την ανανεώσει. Πάρτε για παράδειγμα τον κινητήρα. Δεν μπορούσαν να βάλουν έναν τούρμπο κινητήρα, προφανώς, επειδή τότε θα είχαμε μια Porsche turbo, κάτι που είναι τελείως διαφορετικό για ανθρώπους που έχουν περισσότερα κρεατάκια απ’ ότι φίλους. Ο κινητήρας εξακολουθεί να είναι ένας ατμοσφαιρικός 4 λίτρων, επίπεδος 6κυλινδρος, ο οποίος αποδίδει μόνο 10 ίππους περισσότερους από την παλιά GT3 και 7 μόνο επιπλέον ροπές.

Ωστόσο, πιεσμένοι από την Greta Thunberg έπρεπε να εφοδιάσουν το αυτοκίνητο με όλων των ειδών τα οικολογικά εξαρτήματα, κάτι που προσέθεσε επιπλέον κιλά, αλλά η Porsche αφαίρεσε όλα τα περιττά γραμμάρια από εδώ και από εκεί από τα διάφορα τμήματα, από το εσωτερικό και τα παράθυρα, με το συνολικό αποτέλεσμα, να είναι μόνο πέντε κιλά πιο βαρύ από το προηγούμενο μοντέλο. Όσον αφορά την τελική ταχύτητα σε ευθεία, δεν είναι γρηγορότερη σε 0-100 και δεν ξεπερνά τελική τα 318 χλμ. Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε. Η Porsche ήταν τόσο απασχολημένη στην προσπάθειά της να ξεπεράσει την Tesla, με αποτέλεσμα να μην ικανοποιεί ούτε στο ελάχιστο τις απαιτήσεις των φαν της εταιρείας, τους οποίους έμαθε διαφορετικά εδώ και χρόνια.

Αλλά το κάνει. Επειδή η Porsche λέει ότι το νέο μοντέλο είναι γρηγορότερο στην πίστα του Nürburgring, χάρη στη βελτιωμένη αεροδυναμική του. Λέει, για παράδειγμα, ότι σε ταχύτητα 200 χλμ/ώρα, η περίπλοκη σε όψη, σε σχήμα «λαιμού κύκνου», πίσω αεροτομή, που μπορεί να ρυθμιστεί χειροκίνητα από ιδιοκτήτες που πραγματικά δεν έχουν φίλους, αναπτύσσει 50% περισσότερη κατακόρυφη δύναμη από το παλιό μοντέλο. Χμμ. Δεν μου αρέσει η κατακόρυφη δύναμη. Όταν στρίβω σε μια γωνία, θέλω να έχω την αίσθηση ότι κάτι μηχανικό δουλεύει. Λέγοντάς μου ότι μπορώ να πάρω μια στροφή με 240 χιλιόμετρα επειδή ένας αόρατος ελέφαντας κάθεται στο πίσω κάθισμα, μου σηκώνεται το φρύδι και λίγο το δεξί μου πόδι από το πετάλι. Γνωρίζω από τη Formula 1 ότι τα πίσω φτερά λειτουργούν, επειδή ξέρω τι γίνεται όταν αφαιρεθούν, αλλά το να τους εμπιστευθώ, είναι για μένα σαν να εμπιστεύομαι τον Θεό. Ευτυχώς υπάρχουν σημαντικές αλλαγές κάτω από το καπό του αυτοκινήτου, επειδή στο μπροστινό μέρος υπάρχει τώρα διπλή ανάρτηση με ψαλίδι, όπως και στα αγωνιστικά αυτοκίνητα της Porsche, σίγουρα καλύτερα από τα «γόνατα» MacPherson. Ωστόσο, δεν είδα μεγάλη διαφορά. Η οδήγηση ήταν πάντοτε πολύ καλή με μια GT3 και ακόμη είναι.

Μια άλλη αλλαγή είναι η τοποθέτηση συστήματος εξάτμισης από ανοξείδωτο ατσάλι. Στην αρχή νόμιζα ότι θα με τρελάνει λίγο επειδή βγάζει ένα είδος κούφιου αλλά χορταστικού ήχου που αυξάνεται ή μειώνεται ακόμη και με την πιο απαλή κίνηση του δεξιού σου ποδιού. Περιέργως όμως, μου άρεσε πολύ, επειδή ήταν μια διαρκής υπενθύμιση ότι αυτή η Porsche έχει έναν πραγματικό κινητήρα και όχι «κάτι» πίσω από το ψυγείο. Μου άρεσε πολύ και το εσωτερικό. Το αυτοκίνητό μου είχε το προαιρετικό κιβώτιο ταχυτήτων PDK αλλά ο μοχλός έμοιαζε με κάτι που θα συναντούσες σε ένα χειροκίνητο αυτοκίνητο. Το ίδιο και με το κουμπί εκκίνησης που έχει σχεδιαστεί για να το αισθάνεσαι σαν κλειδί. Θα πρέπει να επαινέσουμε το ταμπλό πλοήγησης και πληροφόρησης, που παραμένει ένα από τα ευκολότερα σε χρήση στην αγορά. Είναι λίγο περίεργο όμως, ωστόσο, να έχεις μια οθόνη 21ου αιώνα και κλιματισμό και άλλα πολλά ενώ μπροστά σου, λίγο πιο πάνω από τον αριστερό σου ώμο, να υπάρχει ένα κομμάτι “σκαλωσιάς”. Ακούει κανείς ότι μιλάμε για ένα πολυτελές αγωνιστικό αυτοκίνητο;

Δεν είναι αγωνιστικό αυτοκίνητο όμως. Όχι πραγματικά. Μπορεί να έχει τεχνολογία που δημιουργήθηκε για αγώνες αυτοκινήτων αλλά εξακολουθεί να μοιάζει με ένα σπορ αυτοκίνητο. Παρά το μεγάλο του μέγεθος, είναι ένα αυτοκίνητο που μπορείς να ξεφύγεις με χαρούμενο και ανέμελο τρόπο. Είναι ένα ευχάριστο αυτοκίνητο. Ένα αυτοκίνητο που σε κάνει να χαμογελάς. Το εννοώ αυτό: έχει περισσότερα κοινά με ένα Mazda MX-5 απ’ ότι με μια Ferrari. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα. Κάτι έξυπνο με την παλιά GT3, που μου άρεσε και θαύμαζα το ίδιο, ήταν ότι αισθανόσουν σαν να οδηγείς ένα σπορ αυτοκίνητο αλλά, όταν δεν είχες όρεξη, μπορούσε να είναι ήρεμο και εύκολο στον έλεγχο. Έστριβε όμορφα, προστατεύοντάς σε από τις ατέλειες της ασφάλτου. Αυτό δεν το κάνει. Είναι νευρικό και μονίμως στην ένταση, όλη την ώρα, όπως ακριβώς συνηθίζαμε να λέμε ότι κάνει ένα κακομαθημένο παιδί. Στην ηλικία μου, δεν θα μπορούσα να ζήσω μ’ αυτό σε καθημερινή βάση και φοβάμαι να σκεφτώ πόσο πιο σκληρή θα είναι η έκδοση RS.

Αυτό σημαίνει ότι η GT3 είναι ένα αυτοκίνητο για το Σαββατοκύριακο, κάτι που θα χρησιμοποιήσεις μόνο όταν ο ήλιος λάμπει και οι δρόμοι είναι καλοί και έχεις και όρεξη. Μπορεί να νομίζετε ότι είναι τρέλα να σπαταλήσεις περίπου 150 χιλιάδες ευρώ σε ένα αυτοκίνητο που θα χρησιμοποιείς περιοδικά -και πολλά περισσότερα εάν θες άλλες ζάντες, άλλα καθίσματα και ό, τι άλλο επιθυμείς από τη λίστα επιλογών- αλλά θα μπορούσε να είναι και χειρότερα. Ένας από τους τύπους που έτρεξε να μου πει για τη νέα του Taycan, την προηγούμενη Παρασκευή, μου εξήγησε ό,τι τη χρησιμοποιεί μόνο τα Σαββατοκύριακα, όταν βρίσκεται στη χώρα. Σωστά. Καταλαβαίνω. Οπότε αγόρασε ένα ηλεκτροκίνητο οικολογικό όχημα σαν δεύτερο αυτοκίνητο. Πιστεύω ότι αυτό πραγματικά είναι ο ορισμός της παράνοιας.