του Απόστολου Κοτσάμπαση

Όταν κτίστηκε η Αγία Σοφία τον 6ο αιώνα, επί του αυτοκράτορος Ιουστινιανού Α΄, από τους μηχανικούς Ανθέμιο από τις Τράλλεις (Αϊδίνιο) και Ισίδωρο από τη Μίλητο, δεν υπήρχαν Τούρκοι-Οθωμανοί ούτε ως ιδέα στο τότε γνωστό σύμπαν. Η ίδια η εκκλησία έχει ιστορία μεγαλύτερη από αυτούς. Ίσως το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική και μηχανική τελειότητά της να προκαλούν αισθήματα μειονεξίας στην ελίτ της χώρας αυτής.

Όπως και να είναι, η μετατροπή της σε τζαμί αποτελεί υπέρτατη ύβρη προς αυτό που ονομάζουμε ανοικτή κοινωνία στη Δύση. Είναι μια απόφαση με μεγάλη βαρύτητα και σηματοδοτεί την επιταχυνόμενη απομάκρυνση της χώρας από τις αξίες του σύγχρονου Δυτικού πολιτισμού. Η προειλημμένη απόφαση του Ερντογάν συμπληρώνει μια σειρά υπολογισμένων κινήσεων, ακολουθώντας το αναθεωρητικό δόγμα της πολιτικής που ασκεί τα τελευταία χρόνια.

Σηματοδοτεί -τυπικά πάντα- το τέλος των ψευδαισθήσεων ορισμένων κύκλων της Αθήνας για συνέχιση της πολιτικής κατευνασμού απέναντι στις επιδιώξεις του. Ουσιαστικά φέρνει πιο κοντά τη χρονική στιγμή κατά την οποία θα χρειαστεί να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις για τα θέματα εξωτερικών και άμυνας.

Η Ύβρις του Ερντογάν θα συναντήσει κάποτε τη Νέμεσή της. Από ποιόν και με ποιό τρόπο μένει να απαντηθεί στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον…